(Κήρυγμα ποὺ διαβάστηκε σὲ ἱερὸ ναὸ)
Σήμερα ἀκούσαμε στὴν ἱερὰ εὐαγγελικὴ περικοπὴ δύο μεγάλα θαύματα τοῦ Χριστού μας. Τὴν θεραπεία τῆς αἱμορροῦσας καὶ τὴν ἀνάστασι τῆς κόρης τοῦ ἀρχισυναγώγου Ἰαείρου.
Εἴδαμε τὴν πίστι τῆς αἱμορροούσας, τὴν πίστι ἐκείνη ποὺ θέλει ὁ Θεός μας γιὰ νὰ δείξουμε ὅτι πράγματι τὸν ἀγαποῦμε. Ἡ αἱμορροοῦσα δὲν βρῆκε τὴν θεραπεία στοὺς γιατρούς, τὴν βρῆκε στὸν Ἰατρὸ τῶν Ἰατρῶν, τὸν Χριστό. Ἐάν, βέβαια, ἐπέτρεπε ὁ Θεὸς θὰ μποροῦσε νὰ θεραπευθῇ καὶ ἀπὸ τοὺς γιατρούς. Ὁ Θεός μας πάντως θέλει νὰ ἐμπιστευόμαστε Αὐτὸν καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴν σωτηρία μας· καὶ ἐὰν ἀσθενοῦμε σωματικῶς εἴτε χρησιμοποιήσουμε φάρμακα καὶ γιατροὺς εἴτε ὄχι, νὰ ἔχουμε τὴν ἐλπίδα μας σὲ Αὐτὸν καὶ νὰ εἴμαστε προετοιμασμένοι πάντοτε μὲ μετάνοια καὶ ἐξομολόγησι. Οἱ Ἅγιοι μᾶς λέγουν μάλιστα ὅτι πρέπει νὰ πηγαίνουμε σὲ πιστούς, ταπεινούς καὶ ἔμπειρους γιατρούς, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ ἔχουμε σὲ ὁποιονδήποτε ἐμπιστοσύνη. Ὑπάρχουν ταπεινοί, ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ πονηροὶ γιατροὶ καὶ γενικώτερον ἐπιστήμονες. Καὶ πολλὲς φορὲς οἱ ἐπιστήμονες ὑποπίπτουν σὲ μικρὰ ἢ μεγάλα λάθη. Ἔτσι, εἶναι ἀνεπίτρεπτη γενίκευσι νὰ πῇ κάποιος, ὅπως ἀκοῦμε στὶς ἡμέρες μας, ὅτι «πρέπει νὰ ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὴν ἐπιστήμη».
Ἐπίσης, ὁ διδάσκαλος τοῦ Γένους Ἐπίσκοπος Νικηφόρος Θεοτόκης λέγει τὰ ἑξῆς σχετικὰ μὲ τὴν αἱμορροοῦσα: «Οι όχλοι ακολουθούσαν τον Χριστό σωματικά. Η αιμορροούσα, ὅμως, έτρεχε πίσω του όχι μόνο σωματικά, αλλά και πνευματικά. Και τί έλεγε μέσα της; Έλεγε πως ακόμα και αν αγγίξει το ένδυμα του Χριστού θα σωθεί. Οι όχλοι ακολουθώντας τον Ιησού πρόσφεραν σ’ Αυτόν τιμή σωματική. Η αιμορροούσα τρέχοντας πίσω Του πρόσφερε σ’ Αυτόν ευλάβεια και λατρεία του νου και της καρδιάς της (σ.σ. ὅπως πρέπει νὰ κάνουμε οἱ χριστιανοί). Εκείνοι πρόσφεραν μόνο το σώμα (σ.σ. ὅπως κάνουν οἱ χλιαροὶ καὶ ὀλιγόπιστοι). Αυτή πρόσφερε σώμα και ψυχή. Γι’ αὐτὸ η προσφορά εκείνων δεν έγινε δεκτή από τον Ιησού και ήταν άκαρπη γι’ αυτούς, ενώ η θυσία της αιμορροούσας ήταν ευπρόσδεκτη στον Ιησού και καρποφόρα γι’ αυτή. «‘Η πίστις σου σέσωκέ σε·» της είπε ο Ιησούς, «πορεύου εἰς εἰρήνην» (Λουκ. 8,48). Διπλό λοιπόν ήταν το κέρδος της. Και από την μάστιγα της ασθένειάς της θεραπεύτηκε και την ειρήνη του Θεού έλαβε».
Σήμερα, ἐπίσης, ἑορτάζουμε τοὺς Ἁγίους Ἀρχαγγέλους Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ καὶ ὅλες τὶς ἐπουράνιες δυνάμεις.
Στην Αγία Γραφή συχνά γίνεται λόγος για τις ουράνιες ασώματες δυνάμεις, τις οποίες ο άγιος Διονύσιος αρεοπαγίτης ταξινομεί σε τρεις τριαδικές τάξεις, τα ονόματα των οποίων έχουν σχέση με τις Θείες ιδιότητες τους. Η πρώτη τάξη σχηματίζεται από τα Σεραφείμ, τα Χερουβίμ και τους Θρόνους, και στέκεται πολύ κοντά στο θρόνο του Θεού, όπως το είδαν οι προφήτες Ησαΐας και Ιεζεκιήλ. Η δεύτερη τάξη απαρτίζεται από τις Κυριότητες, τις Δυνάμεις και τις Εξουσίες. Και ἡ τρίτη τάξη της Ουράνιας Ιεραρχίας απαρτίζεται από τις Αρχές, τους Αρχαγγέλους και τους Αγγέλους.
Οι ουράνιες δυνάμεις δημιουργήθηκαν πολύ πριν την δημιουργία του ορατού κόσμου: «Ὅτε ἐγενήθησαν ἄστρα, ἤνεσάν με φωνή μεγάλη πάντες ἄγγελοί μου» αναφέρεται χαρακτηριστικά στο βιβλίο του Ιώβ ( Ιώβ 38,7 ). Ο δε απόστολος Παύλος στην προς Κολασσαείς επιστολή του αναφέρεται με σαφήνεια στη δημιουργία των πάντων, ορατών και αοράτων από τον άναρχο Λόγο του Θεού (Κολ. 1, 16). Ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος μας λέγει πως ο Θεός με κίνητρο την «ἐκστατική» του αγάπη και αγαθότητα, έδωσε ύπαρξη και ζωή στους αγγέλους με σκοπό να συμμεριστούν ως λογικά όντα την Θεία Μακαριότητα. Ο δε άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός μας λέγει ότι «o Θεός δημιούργησε τους Αγγέλους εκ του μηδενός και τους έκανε κατά τη δική του εικόνα, ασώματη φύση, ωσάν κάποιο πνεύμα ή άυλη φωτιά σύμφωνα με το λόγο του Δαβίδ : «Ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα», (ψαλμ.103,4). Ο άγγελος, σύμφωνα με τον άγιο Ιωάννη, είναι ύπαρξη λογική, πνευματική, αεικίνητη, ασώματη, αυτεξούσια και ελεύθερη, που υπηρετεί τον Θεό, και κατά χάρη έχει λάβει την αθανασία, αλλά το σχήμα και την κατάσταση αυτής της ύπαρξης μόνον ο Κτίστης γνωρίζει. Και ονομάζεται η φύση των αγγέλων ασώματη και άυλη σε σχέση με εμάς· διότι καθετί που συγκρίνεται με το Θεό, βρίσκεται ότι είναι παχύ και υλικό, καθώς μόνο το θείο είναι αληθινά άυλο και ασώματο. Ο Θεός είναι πανταχού παρών, αλλά οι άγγελοι δεν έχουν τέτοια δυνατότητα. Ο χώρος τοὺς περιορίζει, και όταν βρίσκονται στον ουρανό, δεν βρίσκονται στην γη. Βλέπουν όμως το Θεό και τρέφονται με τη διαρκή θέα του ».
Οι άγγελοι πραγματοποιούν τριπλό έργο. Πρώτα απ’ όλα δοξολογούν ακατάπαυστα τον Θεό μας. Αυτή η δοξολογία δεν τους έχει επιβληθεί ως εντολή, αλλά είναι τελείως αυθόρμητη, που πηγάζει από τους ίδιους ελεύθερα, όταν αντικρύζουν το κάλλος του Θεϊκού προσώπου και τα μεγαλεία της δημιουργίας του. Το δεύτερο έργο των αγγέλων είναι η διακονία στα μυστήρια της Θείας Οικονομίας. Το κάνουν αυτό λόγω της μεγάλης αγάπης και ευγνωμοσύνης προς τον Πλάστη τους, αλλά και της σφοδρής επιθυμίας για την δική τους πρόοδο. Το δε τρίτο έργο των αγγέλων αναφέρεται στην διακονία της σωτηρίας των ανθρώπων. Μετά την πτώση του ανθρώπου, ο Θεός στέλνει τους αγγέλους στους ανθρώπους για να τους οδηγήσουν στην μετάνοια, (καὶ στοὺς χριστιανοὺς) να τους προστατεύσουν, να τους παρηγορήσουν, να τους ενισχύσουν, να τους διδάξουν και να τους αποκαλύψουν τα μέλλοντα (σ.σ. ποὺ τοὺς τὰ ἀποκαλύπτει ὁ Θεός). Αυτό το έργο οι άγγελοι το επιτελούν με ιδιαίτερη προθυμία και χαρά, αφού όπως είπε ο Ίδιος ο Κύριος, κάθε φορά που μετανοεί ένας άνθρωπος για τις αμαρτίες του, εκείνοι πανηγυρίζουν και χαίρονται στον ουρανό (Λουκ. 15, 10).
Νὰ μὴ λησμονοῦμε, λοιπόν, νὰ ἐπικαλούμαστε στὶς προσευχές μας τίς ἅγιες ἀγγελικὲς δυνάμεις καὶ ἰδιαιτέρως τὸν φύλακα ἄγγελό μας. Μία προσευχὴ ποὺ πρότειναν παλαιοὶ ἅγιοι γέροντες τῆς περίφημης ρωσσικῆς μονῆς τῆς Ὄπτινα, ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε τὸ πρωὶ καὶ τὸ βράδυ καὶ ὁποτεδήποτε, εἶναι ἡ ἑξῆς: 3 (ἢ ἔστω 1) κατοστάρια κομποσχοίνια «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Ὑιὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησον ἡμᾶς», 1 κομποσχοίνι «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς», μισὸ κομποσχοίνι «ἅγιε Ἄγγελε, πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ», καὶ μισὸ «Ἅγιοι Πάντες, πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν».
Τελειώνοντας, θὰ μιλήσουμε λίγο γιὰ τὴν ἐπικαιρότητα. Εἶναι πλέον φανερὸ σὲ ὅλους ὅτι οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, καὶ ὅσοι πολιτικοὶ καὶ ἄλλοι ἀκολουθοῦν τακτικὲς ἐξοντώσεως τῶν λαῶν, μᾶς θέλουν διχασμένους, τρομοκρατημένους, φτωχοὺς καὶ ἐλεγχόμενους σὲ ὅλα. Μέρα μὲ τὴν ἡμέρα ἡ κατάστασι θυμίζει πολεμικὸ κλίμα. Ἡ διχόνοια χειροτερεύει, μὲ τὴν εὐθύνη βέβαια ὅλων αὐτῶν ποὺ τὴν ὑποκινοῦν, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν δική μας εὐθύνη· γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας. Ὁ Θεός, ἀσφαλῶς, θέλει ἐμᾶς τοὺς χριστιανοὺς νὰ καθαρισθοῦμε μέσα ἀπὸ τοὺς πειρασμούς, ποὺ περνοῦμε. Ἀλλὰ πρέπει νὰ ὑπομένουμε· καὶ πρέπει νὰ ὑπομένουμε μὲ σωστὸ τρόπο. Καὶ τὸ βασικό μας ὅπλο εἶναι ἡ ἀγάπη. Καὶ ἐπειδὴ ἡ πραγματικὴ ἀγάπη εἶναι κάτι ποὺ τὸ κατορθώνουν οἱ Ἅγιοι μὲ πολὺ κόπο καὶ μὲ πολλὴ ταπείνωσι, ἐμεῖς θὰ μπορούσαμε μὲ κάποιες προσπάθειες νὰ μειώσουμε τὴν διχόνοια ποὺ μᾶς μαστίζει, διότι ἐὰν δὲν ἀγωνισθοῦμε θὰ διαλυθοῦμε καί ὡς Ἐκκλησία καί ὡς κοινωνία. Κάποια ἀπὸ αὐτὰ ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ προσπαθήσουμε εἶναι τὰ ἑξῆς: Παύουμε νὰ παρακολουθοῦμε (στὴν τηλεόρασι καὶ ἀλλοῦ) ὅ,τι μᾶς προκαλεῖ ταραχὴ καὶ αἰσθήματα μίσους καὶ ἀπέχθειας πρὸς συνανθρώπους μας. Ἐξάλλου ἀκούγονται σὲ αὐτὰ τὰ Μέσα πολλὲς ἀναλήθειες, ἀνακρίβειες καὶ παραπλανητικὰ στοιχεῖα. Συζητοῦμε μὲ πραότητα μὲ ὅλους, ἰδιαιτέρως ὅταν διαφωνοῦμε. Πρέπει νὰ μάθουμε νὰ συζητοῦμε ἤρεμα ὅταν διαφωνοῦμε. Καὶ πρέπει βεβαίως νὰ ἀναζητοῦμε τὴν ἀλήθεια. Στὶς συνάξεις ποὺ κάνουμε, παρουσιάζουμε ὑλικό, μὲ τὸ ὁποῖο, ἀπὸ τὴν μία κατηχούμαστε γιὰ τὴν Ἀλήθεια τῆς Πίστεώς μας, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη προσεγγίζουμε τὴν ἀλήθεια γιὰ τὰ γεγονότα τῆς ἐποχῆς μας. Καὶ τὸ πιὸ σημαντικὸ: ἐρχόμαστε κοντὰ μεταξύ μας καὶ ἀποκτοῦμε ἕνα δέσιμο, τὸ ὁποῖο θὰ μᾶς βοηθήσῃ ὅταν οἱ καταστάσεις χειροτερεύσουν. Ἐπίσης, ἐὰν π.χ. κάποιοι καταγγέλουν ἄλλους γιὰ μὴ τήρησι μέτρων ἢ κάτι παρόμοιο, δὲν θὰ κρατοῦμε μίσος, δὲν θὰ συζητοῦμε μὲ ἄλλους ἐπικριτικῶς γιὰ τοὺς καταγγέλοντες, ἀλλὰ ἀντιθέτως θὰ δείξουμε ἀγάπη καὶ θὰ προσπαθήσουμε νὰ συγχωρεθοῦμε, θὰ προσπαθήσουμε νὰ συμφιλιώσουμε ἄλλους ποὺ ἔχουν τέτοιους πειρασμούς, θὰ προσπαθήσουμε νὰ μειώσουμε τὴν μνησικακία τῶν ἀδελφῶν καὶ συνανθρώπων μας. Ἐὰν δὲν τὸ προσπαθήσουμε αὐτό, θὰ χειροτερέψῃ πολὺ ἡ κατάστασι τοὺς ἑπομένους μῆνες στὸ χωριό μας, στὴν πόλη μας καὶ παντοῦ.
Τὸ πρόβλημα - εἶναι φανερὸ πλέον - δὲν εἶναι μόνον τὰ ἐμβόλια καὶ ἡ λεγομένη πανδημία (βέβαια, μετετράπη σὲ πραγματικὴ πανδημία, ἐξαιτίας τῆς διαχειρίσεως τῆς καταστάσεως). Εἶναι ἡ διχόνοια, τὸ πολεμικὸ κλίμα καὶ ὅλα αὐτὰ ποὺ προωθοῦν μὲ ἀφορμὴ τὴν λεγομένη πανδημία, προκειμένου νὰ προετοιμάσουν τὸ ἔδαφος για τὸν ἐρχομό τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἠλεκτρονικά φακελώματα, τεχνολογίες παρακολουθήσεως καὶ ἐπηρεασμοῦ τῶν ἀνθρώπων, ἀντιχριστιανικοὶ καὶ ἀντισυνταγματικοὶ νόμοι καὶ τόσα ἄλλα, κατὰ τὰ προστάγματα τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων. Ζοῦμε τώρα μιὰ ὑγειονομικὴ δικτατορία (ὅπως τὴν ἔχουν χαρακτηρίσῃ σημαντικὰ πρόσωπα παγκοσμίως), ποὺ ἐὰν δὲν ἀντισταθοῦμε κατὰ Θεόν, θὰ ὁδηγηθοῦμε στὴν παγκόσμιο δικτατορία τοῦ Θηρίου τῆς Ἀποκαλύψεως. Εἴθε νὰ κατανοήσουμε τὸ καθῆκον μας νὰ ἀποκτήσουμε ἀγάπη, ταπείνωσι, προσευχή, καὶ νὰ μᾶς φωτίσῃ ὁ Θεός μας νὰ κατανοήσουμε τί πράγματι συμβαίνει γύρω μας, ὥστε νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν κατάστασι ὅπως Αὐτὸς θέλει. Ἀμήν.
