ΝΗΣΤΕΙΑ ΠΡΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ (Ομιλία π. Ευθυμίου Μπαρδάκα)

 

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ 2024 (Ομιλία π. Ευθυμίου Μπαρδάκα)

 

ΑΠΟ ΤΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΙΩΓΜΩΝ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ (1935-55)

 

Σήμερα θά σάς γράψω ένα περιστατικό περιόδου 35' μέ 55', απίστευτο αλλά αληθινό :

Είμαστε στήν περίοδο των μεγάλων διωγμών των Παλαιοημερολογιτων υπό τής κρατούσες Εκκλησίας. 35' - 55'.

Εκ των μεγαλύτερων διωκτών οι Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, Παντελεήμων Φωστίνης, Αμβρόσιος Φθιώτιδος κ.ά.

Σφράγισμα Εκκλησιών, αποσχηματισμός, ξύρισμα, φυλακή τών κληρικών.

Στήν Φθιώτιδα, δύο γίγαντες τής Ορθοδοξίας καί τής ορθοπραξίας, π.Ευσέβιος, π.Γεώργιος και π.Ιγνάτιος με τον Ορθόδοξο λόγο και την Αγία ζωή τους, αγαπήθηκαν από όλο τόν κόσμο καί προβλημάτισαν σοβαρά τόν Δεσπότη Αμβρόσιο ο οποίος μη δυνάμενος νά τούς τιμωρήσει ευθέως, φοβούμενος τον κόσμο, τί λέτε ότι έπραξε?

Τούς κάλεσε σέ δημόσιο διάλογο μέσα στή Μητρόπολη και τους υποσχέθηκε εάν τον πείσουν περί της ορθότητας του Παλαιού Ημερολογίου νά τούς αφήσει ελεύθερους. Εάν δεν τον πείσουν, νά δεχτούν να υποταχτουν στό Νέο Ημερολόγιο.

Δέχτηκαν οι απονήρευτοι Γέροντες.

Τί ακολούθησε;

Τό ιστορικό πού καταγράφω προέρχεται από τούς μακαριστούς Γέροντα Ιγνάτιον Μοναχόν και Κωνσταντίνο Αντωνόπουλο Αναγνώστη καί δημοσιογράφο στήν εφημερίδα "ΛΑΜΙΑΚΗ ΦΩΝΗ".

Οι Γέροντες στούς οποίους αναφέρομαι έχουν διωχθεί, έχουν ξυριστει και έχουν υποστεί μπουλιγκ, κατ'εντολήν τού διώκτη Μητροπολίτη Αμβροσίου, όπως επίσης και οι υπόλοιποι ομολογηταί ιερείς μας του Παλαιού Εορτολογίου.

Ωστόσο τό περιστατικό στό οποίο αναφέρομαι δεν έχει προηγούμενο.....

Αρχιμανδρίτης Ευσέβιος Καραγιώργος Ηγούμενος στήν Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου του εν Βουνενοις παρά τίς Θερμοπύλες Λοκρίδος και Πνευματικός πατέρας τών πιστών της Φθιώτιδος. Τελείωσε το Σχολαρχείο της εποχής του και μελέτησε σε βάθος τους Αγίους Πατέρας.

(Ο πρώτος Πνευματικός μου Πατέρας)

Μοναχός Ιγνάτιος Κορτσαλός Γέροντας τής Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου τού Θεολόγου στό Όρος Καλλίδρομος τέως επαρχίας Λοκρίδος (1350μ.υ.).

Ολιγογράμματος ωστόσο μελετητής και γνώστης της Πατερικής Θεολογίας και της Εκκλησιαστικής ιστορίας. (Γέροντάς μου)

Αυτοί οι δύο υπήρξαν οι "ηγούμενοι τού Λόγου" στήν Φθιώτιδα, υπέρ τών Εκκλησιαστικων μας Παραδόσεων καί σωστοί πνευματικοί Πατέρες.

Αυτούς κάλεσε ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος σέ δημόσιο διάλογο μέ θέμα τό Παλαιό καί τό Νέο Ημερολόγιο καί κατά προέκταση (ζητήθηκε από τούς Γέροντες) νά συζητηθεί το περιεχόμενο τής Εγκυκλίου τού 1920.

Έκλεισαν ημερομηνία καί ώρα, μέσα στο Μητροπολιτικό Ναό τής Λαμίας.

Αν οι Γέροντες είχαν Εκκλησιολογικά επιχειρήματα θά σταματούσε τον διωγμό. Αν όχι, θά τούς ξύριζε και θά τούς αποσχιμάτιζε.

ΗΤΑΝ ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Κατεβαίνει ο Γέροντας Ιγνάτιος από τό ανδρικό Μοναστήρι όπου η ζωή ήταν αγροτική και κτηνοτροφική, στο κάτω Μοναστήρι να συναντήσει τόν Γέροντα Ευσέβιο. Ολιγον ατημέλητος φορούσε ένα εξώρασο και ένα ντροβά μέ το Ιερό Πηδάλιο.

Συναντώνται οι δύο καί ο πρώτος, λέει στον π.Ευσεβειο: ωρέ σαν γαμπρός κομποταδίτικος ντύθηκες. Θα μας ξυρίσουν ευλογημένε.

Φτάνουν στή Μητρόπολη, ανοίγουν τήν πόρτα καί τί νά δούν?

Όλοι οι παπάδες τής Λαμίας μέσα στήν Εκκλησία και στο μέσον ένα τραπέζι καί ο κουρέας μέ αστυνομικούς.

Δέν δειλίασαν! Κατάλαβαν τί τούς περιμένει. Έκαναν τό Σταυρό τούς και προχώρησαν .......

Τό τί επακολούθησε είναι απίστευτο.

Βρισκόμαστε στόν Μητροπολιτικό Ναό τής Λαμίας.

Ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος, αδίστακτος τιμωρός των πιστών τού Παλαιού Ημερολογίου, κάθεται επί θρόνου δόξης.

Κάτωθεν τού Πολυέλαίου είναι τοποθετημένο τραπέζι με ξυριστική μηχανή και δίπλα ο κουρέας, Γιαχοβάς τό θρήσκευμα και αστυνομικοί έτοιμοι να εκτελέσουν τήν εντολή τού Δεσπότη.

Στα στασίδια, οι παπάδες τής Μητρόπολης.

Οι δύο Γέροντάδες Ευσέβιος και Ιγνάτιος εισέρχονται στό Ναό γιά τόν προγραμματισμένο διάλογο και σαστίζουν βλέποντας τό σκηνικό.

Μέ πλήρη επίγνωση τί τούς περιμένει, δεν δειλιάζουν.

Προχωρούν καί πρίν ακόμα προλάβουν νά φτάσουν στο Δεσπότη, δίνεται η εντολή καί συλλαμβάνουν πρώτα τόν Πατέρα Ευσέβιο και μέ βία τον ξυρίζουν και τού αφαιρούν τα ράσα και τα ρούχα. Μένει με τη φανέλα και τό εσώρουχο (σκελεα).

Γιά όσους αμφιβάλλουν γιά την επισκοπική θηριοδία των διωκτών Επισκόπων εκείνων των ημερών, τους παραπέμπω να ανατρέξουν στίς εφημερίδες της εποχής.

Τόν άφησαν στήν κατάσταση αυτή νά φύγει. Φρικτό θέαμα.....

Πηγαίνει σε ένα γνωστό σπίτι νά συνέλθει καί να τού φέρουν ράσο να φορέσει.

Στήν αυλή τού σπιτιού η γυναίκα σκαλίζει τα φυτά.

Απ έξω ο π.Ευσέβιος καλεί τό πνευματικοπαιδι τού : Κατερίνη......

Η Γυναίκα μόλις αντίκρισε τον πνευματικό της στήν κατάσταση αυτή λιποθύμησε ...... Η συνέχεια αυτονόητη.

ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Ο ΓΈΡΟΝΤΆΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ

Έξυπνος "βλαχος" ο Γέροντάς μου, από τήν αρχή δεν πίστεψε στίς "καλές" προθέσεις τού Δεσπότη.

Από τό Μοναστήρι ξεκίνησε ντυμένος σαν να πήγαινε στά πρόβατα φορώντας ένα καθημερινό εξώρασο.

Πλησιάζει στό Θρόνο και πρίν προλάβει ο Δεσπότης νά δώσει διαταγή στούς αστυνομικούς, μέ το Ρουμελιώτικο ύφος πού τον διέκρινε ανοίγει τό ράσο και λέει: Έλα Δεσπότη μου εσύ νά.......... Άσε τα παιδιά ήσυχα.....

Δαιμονηστηκε ο Δεσπότης ΕΞΩΩΩΩΩΩΩΩΩ.........

Έδεσε το ράσο τού ο π.Ιγνάτιος έκανε το Σταυρό Του και έφυγε

ΠΗΓΗ ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ : Εκτός των Γερόντων, ο αείμνηστος Δημοσιογράφος της "ΛΑΜΙΑΚΗΣ ΨΩΝΗΣ" και ψάλτης Κωνσταντίνος Αντωνοπουλος και άλλοι λαμιείς.

Η ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΠΕΝΑ

Π.ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΜΠΑΡΔΑΚΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (Τοῦ Πατρός Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

Τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, εορτάζομε τόν θρίαμβο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἐναντίον τῆς πλάνης καί τῶν αἱρέσεων πού κατά καιρούς ταλαιπώρησαν τό σῶμα τοῦ Κυρίου.

Λιτανεύουμε τίς Ιερές εἰκόνες, προσκυνοῦντες τήν πανακήρατη τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ μορφή καί τιμῶντες τούς Ἁγίους ἐν εἰκονίσμασι, διακηρύττοντες κατ’ αὐτόν τόν τρόπο καί τήν θεοειδῆ ἀξία τοῦ κατ’ εἰκόνα Θεοῦ δημιουργηθέντος ἀνθρώπου.

Μέ αὐτή τήν λαμπρά πανηγυρική εὐκαιρία καί ἑορτή, κάθε χρόνο ἐπαναλαμβάνομε σύμφωνα μέ τό ἱερό Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας:

«Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἑβράβευσεν, οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν...» ὅτι:

Ἕνας εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός, ὁ ἐν Τριάδι προσκυνούμενος, Πατήρ, Υἱός καί Πανάγιον Πνεῦμα.

Ὁ Θεός, πού εἶναι «ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή».

Κάθε ἄλλη διδασκαλία ἀποτελεῖ αἵρεση, ἡ ὁποία καταδικάσθηκε ἀπό τήν Αγία μας Ἐκκλησία ὡς ἑτεροδιδασκαλία, ἀφοῦ δέν ἀποδέχεται τήν ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια.

Οἱ ἀγῶνες τῶν Ἁγίων Πατέρων καί Διδασκάλων, τῶν Ομολογητῶν καί Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καί πάντων τῶν προμάχων τῆς Ορθοδόξου ἡμῶν πίστεως, εἶχαν ὡς σκοπό τήν διάσωση τῆς μιᾶς καί σωζούσης τόν ἄνθρωπο πίστεως περί τοῦ ἑνός καί μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ.

Σέ μιά ἐποχή πού καταβάλλεται προσπάθεια ἐπιβολῆς τοῦ πνεύματος τοῦ συγκρητισμοῦ καί τῆς πανθρησκείας, πού ζητάει νά ἰσοπεδώσῃ τά πάντα, διεισδύοντας σέ σχολεῖα, πανεπιστήμια καί γενικώτερα στήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου μέ ὕπουλο τρόπο, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἐπιμένει στήν διδασκαλία περί τοῦ προσωπικοῦ Θεοῦ, όπως τυπώθηκε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως, σύμφωνα μέ τίς Ἀποφάσεις τῶν Ἁγίων καί Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

Ὁ ἄνθρωπος εἶναι δημιούργημα του Θεοῦ, κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν.

Οἱ Αγιοι Πατέρες μέσα ἀπό τούς ἱερούς ἀγῶνες καί τούς ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας θυσίες, διέσωσαν τήν εἰκόνα τοῦ θεοειδοῦς δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἀνθρώπου δηλαδή, γιά τόν ὁποῖο ἡ Ἁγία Γραφή ἀναφέρει χαρακτηριστικά : «ἠλάττωσας αὐτόν βραχύ τί παρ’ ἀγγέλους, δόξῃ καί τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν· καί κατέστησας αὐτόν ἐπί τά ἔργα τῶν χειρῶν σου, πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ...» (Ψαλμ. η’).

ΣΗΜΕΡΑ διατρανώνομε τήν πίστη μας στήν Μία, Ἅγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία εἶναι ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας. Μόνο μέσα στήν Ἐκκλησίᾳ καί διά τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία διά τών Μυστηρίων σώζεται ὁ ἄνθρωπος.

Τό «ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία» (του Αγίου Κυπριανού Καρχηδόνος), ἀποτελεῖ βασική διδασκαλία, ἡ ὁποία ὡς τελικό σκοπό της ἔχει τήν θέωση τοῦ ἀνθρώπου.

Ὅταν λέμε ὅτι πιστεύομε «εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν», ἐννοοῦμε τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία διατηρεῖ ἀμώμητη καί ἀκεραία τήν πίστη καί τήν ἀποκεκαλυμμένη ἀπό τόν Θεό Αλήθεια.

Ἔχομε τό μεγάλο προνόμιο ἀπό τόν Θεό καί τήν ἐξαιρετική εὐλογία, νά εἴμαστε γεννημένοι καί βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι, νά εἴμαστε μέλη τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, καί νά ἀγωνιζόμαστε στά πλαίσια τῆς ἀληθείας γιά τήν σωτηρία μας, ἀλλά καί τήν σωτηρία τῶν ἄλλων ἀνθρώπων.

Αὐτό τό προνόμιο σημαίνει καί εὐθύνη, σημαίνει καί θυσία, ἀφοῦ ὁ συμβιβασμός μέ τίς ὅποιες ἀντίθετες πίστεις, ἀντιλήψεις καί ἀντίθεες δυνάμεις, εἶναι ἄρνησις τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου μας.

Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί διεκρίθησαν πάντοτε γιά τήν μαχητικότητά τους ἐν ἀγάπῃ, γιά τήν ὑπομονή τους ἐν ἀληθείᾳ καί τήν ἐπιμονή τους ἐν τῇ πίστει.

Γι’ αὐτό τόσα αἵματα, σταυροί καί θυσίες, ἀπό τῆς ἀρχῆς καί μέχρι τῶν ἐσχάτων. Γι’ αὐτό τόσοι μάρτυρες τῆς εὐσεβείας.

«Δόξα σοι Χριστέ ὁ Θεός, Ἀποστόλων καύχημα, Μαρτύρων ἀγαλλίαμα, ὦν τό κήρυγμα, Τριάς ἡ ὁμοούσιος».

Παραμένομε ἀνυποχώρητοι στίς Εκκλησιαστικές μας Παραδόσεις καί τά ὅρια, τά ὁποῖα ἔθεσαν οἱ Ἅγιοι καί Θεοφόροι Πατέρες καί Διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας.

«ἆρα οὖν, ἀδελφοί, στήκετε καί κρατεῖτε τάς παραδόσεις ἅς ἐδιδάχθητε εἴτε διά λόγου εἴτε δι’ ἐπιστολῆς ἡμῶν»

(Β’ Θεσσαλ. β’. 15).

Ας ἀκουσθῇ καί πάλιν τό φθέγμα τοῦ ὁμολογητοῦ τῆς ἁγίας ἡμῶν πίστεως, Ἰωσήφ τοῦ Βρυεννίου:

«Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία· οὐ ψευσόμεθά σου πατροπαράδοτον σέβας·ἐν σοί ἐγεννήθημεν, καί σοί ζῶμεν,

καί ἐν σοί κοιμηθησόμεθα εἰ δέ καί καλέσει καιρός, καί μυριάκις ὑπέρ σοῦ τεθνηξόμεθα». (Ἰωσήφ τοῦ Βρυεννίου)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ 2024: Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ 10 ΛΕΠΡΩΝ (Ομιλία π. Ευθυμίου Μπαρδάκα)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ 2023 (Ομιλία π.Ευθυμίου Μπαρδάκα)

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2024 ΜΕ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

 

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ Η ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ 2022

Πηγή

ΑΝΑΛΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ (π.Εὐθύμιος Μπαρδάκας)

 \

(Τό αφιερώνω στόν Μακαριστόν Ποιμενάρχη της Ορθοδόξου Εκκλησίας, κατακτητήν της καρδιάς μου καί Αστέρα Μέγιστον της Ορθοδοξίας, Αγιον Πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον εκ Μαδύτου!!!

…………Ἡ ἐγκυρότης, εἶναι κάτι τό ὁποῖο ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ἀπό τόν Πιστό, ὁ ὁποῖος διά τῆς συμπεριφορᾶς του καί τῆς ἐν γένει παρουσίας του στό περιβᾶλλον του, κερδίζει τήν ἐκτίμηση καί τήν ἀποδοχή τῶν γύρω του, μέ ἀποτέλεσμα νά ἒχη θετική ἐπίδραση ἐπάνω τους καί νά «μετροῦν» ο λόγος του καί αἱ θέσεις του.

Τό ἲδιο, φυσικά, συμβαίνει καί μέ τόν ὃρο «ἐπίδρασις».

Αἱ ἰδιότητες αὐταί, ἐνυπάρχουν στον ἀληθινά Πιστό, καί ἀποτελοῦν ΔΩΡΑ τῆς ἰδίας του τῆς Πίστεως (π.Ευθύμιος).

Ὁ Ἃγιος Νεκτάριος, μεταξύ τῶν πολλῶν Προσευχῶν καί Διδαχῶν τίς ὁποῖες μᾶς ἂφησε, μᾶς ἒδωσε καί ἓνα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ κείμενο, στό ὁποῖο μᾶς ὁδηγεῖ κατά τρόπο, ὂχι μόνον γλαφυρό ἀλλά καί μέ καταπληκτικῆς ἐπιτυχίας στόχευση, στήν ΟΥΣΙΑ τοῦ θέματος τό ὁποῖον θίγει.
Εἶναι τό περί ΠΙΣΤΕΩΣ κείμενό του, τό ὁποῖο πρέπει νά μελετήσωμε καί νά άναλύσωμε ὃσο καλλίτερα μποροῦμε.
Μᾶς λέγει:
«Ἡ Πίστις εἶναι τό ὑπό τοῦ Χριστοῦ ἐν τῆ καρδία τῶν πιστῶν φυτευμένον δένδρον, τοῦ ὁποίου οἱ καρποί εἶναι το ΘΑΡΡΟΣ, ἡ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΙΑ, ἡ ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΙΣ, ἡ ΥΠΟΜΟΝΗ, ἡ ΚΑΡΤΕΡΙΑ, ἡ ΙΣΧΥΣ και ἡ ΒΟΥΛΗΣΙΣ.
Την ἀλήθειαν ταύτην, μαρτυροῦσι τά κατορθώματα τῶν Ἁγίων και ἐνδόξων Πατέρων μας, οἳτινες τοιαῦτα καί τηλικαῦτα ἒργα εἰργάσαντο καί ἠγωνίσαντο Βασιλείας…… Και κατώρθωσαν διά τῶν μεγάλων ἐκείνων ἀγώνων να ἐπικρατήση ἡ Ὀρθοδοξία»
Ὃλες αὐτές οἱ ἰδιότητες τίς ὁποῖες χαρίζει στον Πιστό ἡ ΠΙΣΤΙΣ, ἂν τίς προσέξωμε θά δοῦμε πώς τόν καθιστοῦν ΑΤΡΩΤΟΝ σέ κάθε ἐπίθεση τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καί τοῦ δίδουν τήν δυνατότητα νά άντιμετωπίση κάθε εἲδους ἐπιβουλή.
Εἰδικῶς στίς ἡμέρες μας, δηλαδή στήν σημερινή πραγματικότητα στήν ὁποία ΚΥΡΙΟΣ στόχος τῶν πάσης φύσεως σκοτεινῶν δυνἀμεων εἶναι ἡ Χριστιανωσύνη καί εἰδικῶς ἡ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, αὐτά τά «ὃπλα» μᾶς εἶναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ.
Γιά νά ἀξιοποιηθοῦν, ὃμως, πλήρως, εἶναι φυσικόν νά πρέπη νά τά γνωρίζωμε πολύ καλά.
Ἂς προσπαθήσωμε, λοιπόν, νά γνωρίσωμε καλλίτερα αὐτά τά «ὃπλα», ἐμβαθύνοντας, κατά τό δυνατόν, στα νοήματα τά ὁποῖα, ἓκαστον ἐξ αὐτῶν ἐκφράζει, ἐξετάζοντας κατ’ἀρχήν τήν σημασίαν ἑκάστης λέξεως κατά τήν καθαρῶς «γλωσσικήν» της διάστασιν καί ἐν συνεχεία προσπαθῶντας νά «εἰσέλθωμε» στό νόημα μέ τό ὁποῖο ὁ Ἃγιος Νεκτάριος τήν Χρησιμοποιεῖ.

ΘΑΡΡΟΣ
Εἰς τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν ἡ λέξις Θάρρος, σημαίνει κυρίως : «ἀφοβία», «κουράγιο», «τόλμη πρός πρᾶξιν τινά ἢ ἐναντίον κάποιου».
Ἡ Πίστις λοιπόν, μᾶς ὁπλίζει μέ τίς ἀνωτέρω ἰδιότητες καί δυνάμεις, πού, ὃπως γίνεται εὐχερῶς ἀντιληπτὀν, εἶναι γιά κάθε Πιστό, «ὃπλα» πολύ ἰσχυρά
Τό δένδρον, λοιπόν,τῆς Πίστεως, καθιστᾶ τόν Πιστόν ἱκανόν νά ΜΗ ΦΟΒΑΤΑΙ τούς κινδύνους πού τοῦ παρεμβάλλουν στον δρόμο του αἱ σκοτειναί δυνάμεις, τόν ἐφοδιάζει μέ τό κουράγιο πού ἀπαιτεῖται νά ἒχη προκειμένου νά ἀντιμετωπίση τίς δυσκολίες αἱ ὁποῖαι λυγίζουν τούς, μακρᾶν τῆς Πίστεως, ἀνθρώπους καί τόν καθιστᾶ ἱκανόν νά μή διστάζη νά προβαίνη εἰς ἐνεργείας ἀκόμα καί ἐνεργητικῆς ἀντιδράσεως ἒναντι κακοδόξων, αἱρετικῶν καί προσπαθούντων νά διασπάσουν καί νά βλάψουν τάς Ὀρθοδόξους διδασκαλίας καί Ἀρχάς.
Εἶναι τό ὃπλον μέ τό ὀποῖον οἱ Μάρτυρες τῆς πίστεώς μας ἀντιμετώπισαν ἀπειλάς, βασανιστήρια ἀκόμα καί τόν σωματικόν θάνατον πού τούς ἐπέβαλαν οἱ παντεῖοι διῶκται των.
Εἶναι ἡ ἐσωτερική ἐκείνη δύναμις ἡ ὁποία ὣπλισε τούς ΠΑΙΔΑΣ ΕΝ ΤΗ ΚΑΜΙΝΩ καί τούς κατέστησε ἀτρώτους ἀπέναντι τῶν παμφάγων πυρίνων γλωσσῶν.
Εἶναι ἡ δύναμις ἡ καθιστῶσα τούς ΑΛΗΘΩΣ Πιστούς Ἱερωμένους (ἀλλά καί Λαϊκούς), ἱκανούς νά μή φοβοῦνται νά ἐλέγξουν τάς ἀντιορθοδόξους καί αἱρετικάς θέσεις ρασοφόρων καί μή, κατεχόντων ἐξεχούσας θέσεις εἰς τήν Ἱεραρχίαν διαφόρων κακοδόξων ὁμάδων ἀτόμων, ἀνεξαρτήτως τῶν συνεπειῶν.
Καί τό θάρρος αὐτό, ἒρχεται ὡς φυσική συνἐπεια τῆς ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΟΣ πώς Ὁ Ἀρχηγός τῆς Πίστεώς μας, εἶναι ἀνά πᾶσαν στιγμήν εἰς τό πλευρόν τοῦ Πιστεύοντος μέ ΖΕΟΥΣΑΝ καί ΕΝΕΡΓΟΝ πίστιν.
ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΙΑ
Μέ τόν ὃρον αὐτόν, ἡ Ἑλληνική Γλῶσσα, ἀποδίδει τό «μεγαλεῖον τῆς ψυχῆς», τήν «μεγαλοφροσύνην», τήν «γενναιοδωρίαν» (ἀλλά καί ἀρνητικές ἰδιότητες ὃπως π.χ. «ψευτοπαλληκαριά», «ὑπεροψίαν», «καυχησιολογίαν», πού, ὃπως εἶναι φυσικόν, δέν ἒχουν σχέσιν μέ τήν ἒννοιαν τἠν ὁποίαν προσδίδει εἰς τόν ὃρον Ὁ Ἃγιος Νεκτάριος)
Κυρίως, ἐδῶ, ὁ ὃρος χρησιμοποιεῖται γιά νά ἐπισημάνη τήν ὓπαρξιν γενναιοδωρίας, τόσον εἰς ὑλικά θέματα ὃσον καί εἰς θέματα ἁπτόμενα τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων καί τῆς ἀνεκτικότητος ἒναντι τῶν κακοτήτων τῶν ἐκδηλουμένων ὑπό συνανθρώπων μας.
Ἡ μεγαλοψυχία, ἒχει ἂμεσον σχέσιν μέ τό νά μή «ξεσυνεριζόμαστε» (ὃπως λέει ὁ Λαός μας) τίς ἐπιβουλές, τίς κακόβουλες, καθ’ἡμῶν, ἐνέργειες καί τίς πάσης φύσεως βλαπτικές ἐνέργειες, τίς προερχόμενες ἀπό συνανθρώπους μας καί ἀντί νά τούς «καταρώμεθα» νά παρακαλοῦμε Τόν Κύριο νά τούς συνετίση καί νά μή τούς καταμετρήση τίς ἐχθρικές των ἀντιδράσεις, ενῶ ἐμεῖς τούς ἒχωμε συγχωρήσει άπό μέσα τήν καρδιά μας.
ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ
Ἡ αὐταπάρνηση, εἶναι ταυτόσημος μέ τήν αὐτοθυσία καί σημαίνει, κατά βάσιν, τήν «πιστή ἐκτέλεση τοῦ καθήκοντος».
Σημαίνει, ὃμως, πολύ περισσότερα.
Εἶναι ἡ ἑδραία ἀπόφασις τοῦ ἀνθρώπου, νά μή «λογαριάση» οὒτε τήν ἲδια του τήν ζωή, προκειμένου νά παραμείνη πιστός στις ἐντολές τῆς Πίστεώς του καί νά σταθῆ στό πλευρό κινδυνευόντων συνανθρώπων του, γιά νά τούς βοηθήση ὃσο μπορεῖ.
Ἡ ἀδιαφορία γιά τά ταπεινά, γήινα καί ὑλικά συμφέροντα, μέσα στα ὁποῖα συμπεριλαμβάνεται καί ἡ ἲδια του ἡ ζωή, προκειμένου νά μή γίνη ἐπίορκος καί περιφρονήση τά νάματα τῆς Πίστεώς του, πρέπει νά γίνη βίωμα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ, ἂν θέλη νά εἶναι πραγματικά μέλος τοῦ ποιμνίου Τοῦ Κυρίου μας.
Πρέπει νά ἐνθυμούμεθα πάντοτε, πώς οἱ παντεῖοι ἐχθροί πού κατέκτησαν καί βασάνισαν τόν Λαό μας, τό ΠΡΩΤΟ πού ζητοῦσαν ἦτο τό νά ΑΛΛΑΞΟΠΙΣΤΗΣΩΜΕ...! μέ τήν ἀπειλή Βασανιστηρίων καί θανάτου...!
Καί ἐκεῖ ἡ αὐταπάρνησις πρέπει νά θριαμβεύση. Ὃταν ὁ Λαός μας εἶχε ὡς προμετωπίδα του «ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΗΝ ΑΓΙΑ», οὐδείς ἐδέχετο αὐτόν τόν ταπεινωτικόν καί προδοτικόν συμβιβασμόν, ἀλλά προτιμοῦσε ἀκόμα καί αὐτόν τόν θάνατον, προκειμένου νά μή προδώση τήν Ἁγίαν του Πίστιν (μέ τάς ἀπαραιτήτους, πάντοτε, ἐξαιρέσεις).
Καί ὃταν οἰ δυνάστες ἒβλεπαν τήν ἀποφασιστικότητα καί τήν δύναμιν πού ἒκρυβαν στά στήθη των οἱ «ραγιάδες» πού ἒδειχναν τόσην αὐταπάρνησιν, πολλές φορές, λύγιζαν οἱ ἲδιοι, καί μάλιστα, ἀρκετοί μετεστράφησαν καί ἂλλαξαν αὐτοί...!
Τό παράδειγμα αὐτῶν πού διέθεταν αὐτήν τήν δύναμιν στούς νεωτέρους, ἦτο πάντοτε καταλυτικόν καί εὐεργετικόν, καθ’ὃσον ἀτσάλωνε τήν ἀποφασιστικότητα καί τήν αὐταπάρνησιν καί τῶν νεωτέρων.
ΥΠΟΜΟΝΗ - ΚΑΡΤΕΡΙΑ
Ἡ ὑπομονή, ἡ ὁποία εἶναι σχεδόν ταυτόσημος μέ τήν καρτερίαν, εἶναι ἡ ἐγκαρτέρησις καί ἡ ἀνεκτικότης.
Ὃ,τι καί νά μᾶς συμβαίνη, δέν πρέπει νά ἀπελπιζώμεθα.
Μέ τά μάτια μας στραμμένα στον Οὐρανό, μέ τήν θερμή καί μετά οὐσιαστικῆς Πίστεως Προσευχή μας, καί μέ τήν ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ πώς, ἐκεῖ ψηλά, Ὁ Κύριός μας μᾶς ἀκούει καί εἶναι πάντοτε ἓτοιμος νά μᾶς παράσχη τήν ἀμέριστη βοήθειά Του, δέν δικαιούμεθα νά ἀγωνιοῦμε ὑπερμέτρως, νά ἀπελπιζώμεθα καί νά καταρρέωμε, μή ἒχοντες ὑπομονήν καί καρτερίαν.
Ὃλες οἱ δυσκολίες παρέρχονται καί τό μόνο πού ἀφήνουν πίσω τους εἶναι ἡ πικρή γεύση τῆς ἀπελπισίας καί τῆς ὀλιγοπιστίας μας.
Οἱ δοκιμασίες, πάσης φύσεως, πρέπει νά γίνωνται ΜΑΘΗΜΑΤΑ καί νά μᾶς φέρνουν πιό κοντά στήν Προσευχή, τήν Ἱκεσία μας πρός τόν Οὐράνιον Πατέρα μας καί τήν διάθεσίν μας νά ὑπομείνωμεν τά πάντα μέ τήν ΕΛΠΙΔΑ νά μή λείπη ἀπό τήν ψυχή μας, διότι ἡ ἀπελπισία εἶναι ἓνα ἀπό τά σατανικά ὃπλα πού χρησιμοποιοῦν αἱ σκοτειναί δυνάμεις γιά νά ποδηγετήσουν τούς ἀνθρώπους...!
Στό μυαλό τῶν ἀνθρώπων, «μπαίνουν» σκέψεις (ὂχι ἀπό μόνες τους βέβαια), ὃπως «χάθηκαν ὃλα», «δέν ὑπάρχει ἐλπίδα», «καταστροφή», κ.λπ., πού μεταβάλλουν τό ἂτομο σέ μία καταρρακωμένη προσωπικότητα, πού ὁδηγεῖται σταδιακῶς στόν μαρασμό, τήν ἀπομόνωσή του καί τελικῶς στήν ἀπελπισία καί τήν καταφυγή του σέ ψυχιάτρους καί ἀρρωστημένες καταστάσεις.
Ἡ Ἁγία Ὑπομονή, περιμένει τήν ἐπίκλησή μας, προκειμένου νά σταθῆ δίπλα μας καί νά μᾶς στηρίξη σέ ΚΑΘΕ μας δύσκολη στιγμή.
Καί αὐτήν τήν δυνατότητα τήν «κερδίζει» ὁ κάθε Πιστός Χριστιανός, αὐτομάτως μέ τό νά ἒχη ΖΕΟΥΣΑ καί ΕΝΕΡΓΟ πίστιν...!
ΙΣΧΥΣ
Πολλές οἱ σημασίες πού ἒχει αὐτή ἡ λέξις. «σωματική δύναμις, ρώμη», «στρατιωτική δύναμις», «ἐξουσία», «δύναμις ἐπιβολῆς», «ὑλική βία», «ἐπίδρασις», «ἐγκυρότης», φυσικά, μποροῦμε εὐχερῶς νά ἀπορρίψωμε τάς σημασίας αἱ ὁποῖαι δέν συνάδουν μέ τό νόημα τῆς «γραφῆς» τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, («στρατιωτική δύναμις- ἐξουσία-δύναμις ἐπιβολῆς- ὑλική βία), ὁπότε μᾶς μένουν αἱ σημασίαι «ἐπίδρασις» καί «ἐγκυρότης».
Ἡ ἐγκυρότης, εἶναι κάτι τό ὁποῖο ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ἀπό τόν Πιστό, ὁ ὁποῖος διά τῆς συμπεριφορᾶς του καί τῆς ἐν γένει παρουσίας του στό περιβᾶλλον του, κερδίζει τήν ἐκτίμηση καί τήν ἀποδοχή τῶν γύρω του, μέ ἀποτέλεσμα νά ἒχη θετική ἐπίδραση ἐπάνω τους καί νά «μετροῦν» λόγος του καί αἱ θέσεις του.
Τό ἲδιο, φυσικά, συμβαίνει καί μέ τόν ὃρο «ἐπίδρασις».
Αἱ ἰδιότητες αὐταί, ἐνυπάρχουν στον ἀληθινά Πιστό, καί ἀποτελοῦν ΔΩΡΑ τῆς ἰδίας του τῆς Πίστεως.
ΒΟΥΛΗΣΙΣ
Τά «Πιστεύω» καί τά «Θέλω» τοῦ κάθε Πιστοῦ, δέν εἶναι δυνατόν νά διαφοροποιοῦνται ἀπό τήν Ὀρθόδοξο Πίστιν του καί κατά συνέπειαν, πρέπει νά συνειδητοποιηθῆ ἀπό ΟΛΟΥΣ, πώς ἡ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΒΟΥΛΗΣΙΣ μέ τήν ὁποίαν μᾶς «ὣπλισε» Ὁ Πανάγαθος, πρέπει νά κατατεθῆ εἰς τούς πόδας Του, μέ τήν θερμή παράκληση, τήν ΙΚΕΣΙΑ θά λέγαμε, νά μᾶς κατατάξη στό ποίμνιό του.
Ἡ Βούλησις αὐτή, σημαίνει πώς ὁ Πιστός ὑλοποιεῖ καί ἀκολουθεῖ τό «ΟΣΤΙΣ ΘΕΛΕΙ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΕΛΘΕΙΝ», δέν πειθαναγκάζεται καί δέν ἐκβιάζεται νά ἀκολουθήση τήν Ὀρθοδοξία, ἀλλά μέ τήν θέλησή του ἀκολουθεῖ τόν δύσκολο δρόμο τῆς Ἀρετῆς καἰ ὂχι τόν, φαινομενικῶς, «εὒκολον» καί γεμᾶτον «διασκέδασιν» καί «γλέντι» δρόμον τῆς ἁμαρτίας.
Ὃλα αὐτά, τά κλείνει μέσα στό μικρό του κείμενο ὁ Ἃγιος Νεκτάριος, καί μᾶςἐπισημαίνει τήν δύναμίν των, μέ τό νά μᾶς θυμίζη πώς μέ αὐτά τά «ὃπλα» Ἃγιοι καί ἒνδοξοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, «...τοιαῦτα καί τηλικαῦτα ἒργα εἰργάσαντο καί ἠγωνίσαντο (ἀντιματώποισαν) Βασιλείας... καί κατώρθωσαν διά τῶν μεγάλων ἐκείνων ἀγώνων νά ἐπικρατήση ἡ Ὀρθοδοξία»...!
Ἂς μελετήσωμε λοιπόν, τά ΣΟΦΑ του λόγια καί ἂς προσπαθήσωμε νά κατανοήσωμε τό πόσα καί ποῖα «ὃπλα» μᾶς χαρίζει αὐτή ταύτη ἡ Ὀρθὀδοξος Πίστις...!
π.Ευθύμιος Μπαρδάκας

ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ 'ΛΟΥΚΑ 2023 (Ενδιαφέρουσα ομιλία του πατρός Ευθυμίου Μπαρδάκα)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 2023 (Ενδιαφέρουσα ομιλία του πατρός Ευθυμίου Μπαρδάκα)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ 2023 (Ομιλία π.Ευθυμίου Μπαρδάκα)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ 2023 (Ομιλία π.Ευθυμίου Μπαρδάκα)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ 2023 (Ομιλία π.Ευθυμίου Μπαρδάκα)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 2023 (Ομιλία π.Ευθυμίου Μπαρδάκα)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ 2023 (Ομιλία π.Ευθυμίου Μπαρδάκα)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ 2023 (Ομιλία π.Ευθυμίου Μπαρδάκα)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ (Ενδιαφέρον ομιλία του πατρός Ευθυμίου Μπαρδάκα)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ 2022 (Ομιλία π. Ευθυμίου Μπαρδάκα)

 

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ 2022 (Ομιλία π. Ευθυμίου Μπαρδάκα)

 

ΙΓ' ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ 2022 (Ομιλία π.Ευθυμίου Μπαρδάκα)