Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εἶναι ἄξιο καὶ δίκαιο νὰ ἐκφράζουμε καθημερινὰ τὴν εὐγνωμοσύνη μας στὸν Θεὸ ποὺ μᾶς ἀξίωσε νὰ γίνουμε μέλη τοῦ Σώματός Του, τῆς Ἐκκλησίας. Πολλοὶ ἄνθρωποι, δυστυχῶς, δὲν ἔχουν γνωρίσει, οὔτε ἔχουν βιώσει, γιὰ αὐτὸ καὶ δὲν μποροῦν νὰ καταλάβουν καὶ νὰ ἀγαπήσουν αὐτὴ τὴν εὐλογία τὴν ὁποία βιώνουμε ἑμεῖς μέσα στὸ ἁγιαστήριο τῶν ψυχῶν ποὺ ὀνομάζεται Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Στὴ σημερινὴ Εὐαγγελικὴ Περικοπὴ ὁ Δεσπότης Χριστὸς παρομοιάζει τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν μὲ τὸν λαμπρὸ γάμο ἑνὸς βασιλιᾶ. Ὅταν ὅλα τὰ τοῦ γάμου ἦταν ἔτοιμα, ὁ βασιλιὰς ἔδωσε ἐντολὴ στοὺς ὑπηρέτες νὰ εἰδοποιήσουν τοὺς καλεσμένους. Οἱ καλεσμένοι δὲν ἀνταποκρίθηκαν θετικά. Ὁ βασιλιὰς ἐπέμεινε καὶ ἔστειλε ἄλλους δούλους. Ἐκείνοι, ὅμως, εἶχαν κάνει τὶς ἐπιλογές τους. Ἀντὶ νὰ παρευρεθοῦν στὴ λαμπρὴ τελετή, ὅπου θὰ πλημμύριζαν εὐφροσύνη, ἄλλος προτίμησε νὰ πάει γιὰ δουλειὰ στὸ χωράφι του, ἄλλος στὶς ἐμπορικές του δραστηριότητες. Ἄλλοι δέ, οἱ πλέον κακοί, σκότωσαν τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ βασιλιᾶ. Τότε, ὁ βασιλιὰς ἔστειλε στρατὸ καὶ κατέστρεψε τοὺς δολοφόνους καὶ τὴν πόλη τους.
Ἡ γαμήλια αἴθουσα, ὡστόσο, παρέμενε ἄδεια. Οἱ καλεσμένοι, θεώρησαν μεγαλύτερης ἀξίας τὶς ὑλιστικές τους ὑποθέσεις ἀπὸ τὸν πριγκηπικὸ γάμο. Ὁ βασιλιάς, τότε, ἔστειλε τοὺς δούλους του νὰ φέρουν ἀπὸ τοὺς δρόμους ὅσους εὕρισκαν, καλοὺς καὶ κακούς. Γέμισε ὁ γάμος μὲ ἀνθρώπους. Ὅταν, λοιπόν, ἐμφανίσθηκε ὁ βασιλιὰς γιὰ νὰ χαιρετήσει τοὺς παρισταμένους, διαπίστωσε ὅτι κάποιος ἀπαξίωσε τὴν βασιλικὴ τιμὴ φορῶντας ἔνδυμα ἀκατάλληλο γιὰ τὸν γάμο. Διέταξε, τότε, τοὺς ὑπηρέτες νὰ τὸν συλλάβουν καὶ νὰ τὸν ὁδηγήσουν στὸ σκοτάδι, λέγοντας χαρακτηριστικὰ ὅτι πολλοὶ εἶναι οἱ καλεσμένοι, λίγοι, ὅμως, οἱ ἐκλεκτοί.
Ἄς ἔρθουμε στὸ σήμερα.
Ὁ γάμος, ὅπως εἴπαμε, συμβολίζει τὴν Οὐράνια Βασιλεία. Συμβολίζει, ὅμως, καὶ τὴν εἰκονα τῆς Οὐράνιας Βασιλείας στὴν γῆ, δηλαδὴ τὴν Ἐκκλησία.
Πόσοι ἄνθρωποι γύρω μας, ἀκόμη καὶ βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι, ἀποφεύγουν τὴν Ἐκκλησία; Πόσοι τὴν ἀμφισβητοῦν; Τέλος, πόσοι τὴν πολεμοῦν; Τοὺς βλέπουμε καθημερινά. Γιατί ὅμως; Μήπως δὲν ἔλαβαν τὴν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ; Ὄχι. Τὴν πρόσκληση γιὰ τὸν λαμπρὸ γάμο ὅλοι τὴν δεχθήκαμε. Ὡστόσο, πολλὲς φορές, τὰ ἀνθρώπινα πάθη, οἱ ἀντίθετες μὲ τὸ πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας ἐπιθυμίες ἤ οἱ προκαταλήψεις τῆς δῆθεν προοδευτικῆς κοινωνίας ἐμποδίζουν τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν πρόσκληση, νὰ ἔρθουν στὴν Ἐκκλησία, νὰ δοῦν τὴν ὀμορφιά της, καὶ νὰ τὴν ἀγαπήσουν. Ἄλλοι πάλι, ἀποδέχθηκαν τὴν πρόσκληση, ἦρθαν στὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ συνάντησαν ἕνα περιβάλλον ἐπικριτικὸ καὶ ξένο πρὸς τὸ πνεῦμα τῆς ἀγάπης, ἕνα περιβάλλον εὐσεβιστικό, τὸ ὁποῖο τοὺς ἔκανε νὰ φύγουν γιὰ πάντα. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ πρέπει ἑμεῖς, τὰ παιδιὰ τῆς Ἐκκλησίας νὰ εἴμαστε τὸ Φῶς καὶ ὄχι νὰ διώχνουμε μὲ τὸ παράδειγμά μας τοὺς συνανθρώπους μας, κρίνοντας κατὰ τὴν ὄψη τους. Ἀλίμονό μας, ἄν γίνουμε ἡ αἰτία νὰ φύγουν ἄνθρωποι ἐξ αἰτίας τῆς δικῆς μας συμπεριφορᾶς.
Ἀνέφερα ὅτι ἑμεῖς εἴμαστε τὰ παιδιὰ τῆς Ἐκκλησίας. Πράγματι εἴμαστε, διότι εἴτε ἀποδεχθήκαμε τὴν πρόσκληση καὶ ἤρθαμε ἀπὸ τὸν κόσμο σὲ αὐτήν, εἴτε μεγαλώσαμε μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ἀπὸ τοὺς δεύτερους, εἶναι γεγονὸς ὅτι κάποιοι φεύγουν. Μεγάλωσαν δηλαδὴ ὡς παιδιὰ μέσα στὴν Ἐκκλησία, μὰ ὕστερα φεύγουν. Φεύγουν διότι δὲν γνώρισαν πραγματικὰ τί σημαίνει Φῶς Χριστοῦ, ἀλλὰ ἀντιθέτως, ἡ προσέλευσή τους στὴν Ἐκκλησία ἦταν ἐπιφανειακή, ἴσως καὶ καταναγκαστικὴ ἀπὸ τοὺς γονεῖς τους. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ πρέπει οἱ γονεῖς νὰ ἐμπνέετε τὰ παιδιά σας μὲ τὸ προσωπικό σας παράδειγμα καὶ τὴν πολλή σας ἀγάπη καὶ ἀληθινὴ εὐσέβεια. Ἔτσι, τὰ παιδιά σας θὰ γευθοῦν τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν θὰ σκεφτοῦν νὰ τὴν ἀλλάξουν μὲ τίποτα τὸ ὑποδεέστερο ποὺ θὰ συναντήσουν στὴν πορεία τῆς ζωῆς τους. Ἔτσι, θὰ ἀποκτήσουν τὰ πνευματικὰ ἀντισώματα ὥστε νὰ μποροῦν νὰ ἀντισταθοῦν στὶς κακὲς προκλήσεις.
Φθάνουμε, λοιπόν, σὲ αὐτοὺς ποὺ μένουν στὴν Ἐκκλησία. Καὶ αὐτοὶ χωρίζονται σὲ δύο κατηγορίες. Ἄλλοι μέν, φοροῦν τὸ κατάλληλο καὶ φωτεινὸ ἔνδυμα τὸ ὁποῖο ἔχουν στολίσει μὲ τὶς ἀρετὲς τῆς ψυχῆς τους, μὲ τὴν ταπεινοφροσύνη, τὴν ἐλεημοσύνη, τὴν συγχωρητικότητα, τὴν ὑπακοὴ στὸ Θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀγάπη. Αὐτοὶ συμμετέχουν μὲ τὴν ἀξία τους στὸ βασιλικὸ τραπέζι καὶ δέχονται τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ, τὴν εἰρήνη, τὴν ἀνάπαυση, τὴν χαρὰ καὶ τὴν παρηγοριά. Ἄλλοι δέ, φοροῦν ἔνδυμα σκοτεινό. Ἡ ψυχή τους, δηλαδή, ὄχι ἀπλῶς εἶναι λερωμένη ἀπὸ τὰ πάθη. Πάθη ἔχουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Αὐτοί, ὅμως, δὲν ἔχουν τὴν καρδιακὴ ἐπιθυμία νὰ τὰ ἀποβάλλουν καὶ νὰ καθαρίσουν τὸ ἔνδυμα τῆς ψυχῆς τους. Ἀντιθέτως, φέρνουν τὰ πάθη τους μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ μὲ αὐτὰ ἐμποδίζουν τὸ σωτηριολογικό της ἔργο καὶ σπιλώνουν τὴν ὠραιότητα τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας. Αὐτοί, δὲν ἀπολαμβάνουν τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ. Ἀπεναντίας, λαμβάνουν τὴν «ἔνδικον μισθαποδοσίαν» καὶ ἡ παρουσία τους στὴν Ἐκκλησία καθίσταται μάταιη.
Ἐν κατακλείδι, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ὁ Θεὸς μὲ τὸν τρόπο Του ὅλους μᾶς καλεῖ καὶ μᾶς ἀφήνει ἐλεύθερους νὰ ἐπιλέξουμε: θέλουμε τὰ ἐπουράνια ἤ τὰ γήινα; Θέλουμε νὰ δουλεύουμε στὸ χωράφι τῶν παθῶν μας, τῆς ρουτίνας καὶ τῆς ἐπιφανειακῆς χαρᾶς; Ἤ θέλουμε νὰ εἴμαστε στὸν λαμπρὸ γάμο μὲ τὸ πλούσιο τραπέζι, ἐκεὶ ὅπου μποροῦμε νὰ γευθοῦμε τὴν ἀγάπη, τὴν ἀληθινὴ χαρά, τὴν Ζωή, τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἵμα τοῦ Χριστοῦ μας; Οἱ πνευματικὰ ἔξυπνοι διαλέγουν τὸ δεύτερο. Ἄν, λοιπόν, διαλέξουμε καὶ ἑμεῖς τὸν γάμο, νὰ φροντίσουμε τὸ ἔνδυμα μας νὰ εἶναι καθαρὸ μέσα ἀπὸ τὴν μετάνοια.
Μετ’ εὐχῶν,
ὁ Ἐπίσκοπός σας,
† ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος
