Κάποιος, σαν ήταν ακόμη παιδί, άκουγε συχνά τη γιαγιά του να του λέει: «Παιδάκι μου, όταν μεγαλώσεις και κάποια στιγμή νιώσεις άσχημα, να πας στην εκκλησία· εκεί θα αισθανθείς καλύτερα».
Τα χρόνια πέρασαν, το παιδί μεγάλωσε και ακολούθησε άσχημο δρόμο.
Κάποια στιγμή, έφθασε σε αδιέξοδο και κατάλαβε ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά για αυτόν. Θυμήθηκε όμως τη συμβουλή της γιαγιάς του και πήγε σε ένα ναό.
Μπήκε σε αυτόν και σε λίγη ώρα κάποιος τον πλησίασε και του είπε: «Δεν σταυρώνεις σωστά τα χέρια σου!».
Ένας άλλος έσπευσε: «Τα ρούχα σου δεν είναι κατάλληλα...».
Ένας τρίτος γκρίνιαξε: «Κανονικά δεν καθόμαστε αυτή τη στιγμή!».
Από πίσω ακούστηκε μια φωνή: «Και ούτε μάσκα φοράς... Αν μας κολλήσεις κάτι;».
Τότε μια γυναίκα ήρθε και του είπε:
«Καλύτερα να φύγεις. Πήγαινε να αγοράσεις ένα βιβλίο για το πώς πρέπει να στεκόμαστε στο ναό και έλα μετά».
Φεύγοντας του φώναξε κάποιος: «Φέρε μας και βίντεο ή φωτογραφίες από τη βάπτισή σου για να δούμε αν σε έχουν βαπτίσει σωστά!».
Ο άνδρας βγήκε από τον ναό λυπημένος, κάθισε σε ένα παγκάκι και άρχισε να κλαίει πικρά.
Ξαφνικά άκουσε μια φωνή:
- Γιατί κλαις, παιδί μου;
Ο άνθρωπος σήκωσε το δακρυσμένο του πρόσωπο και είδε τον Χριστό.
Του είπε:
- Θεέ μου! Δεν μου επιτρέπουν να μείνω στο ναό!
Ο Ιησούς τον αγκάλιασε:
-Μη κλαις! Και εμένα με έδιωξαν...
(διασκευή εκ του ρωσσικού)
Πηγή: https://krufo-sxoleio.blogspot.com/
