Η αείμνηστη Αργυρή Αλεξανδράτου γεννήθηκε το 1928 στον Πειραιά από πολύ ενάρετους γονείς τον Σπυρίδωνα Αλεξανδράτο και την Σταματίνα Σουρή (συγγενής με τον γνωστό ποιητή). Αδελφές της η Στυλιανή και η Παναγιώτα. Η καταγωγή της ήταν από τα Δρακοπουλάτα Κεφαλληνίας όπου εκεί πέρασε τα πρώτα πολύ δύσκολα παιδικά της χρόνια. Πριν την κατοχή εγκαταστάθηκαν στον Πειραιά και πνευματικό τους είχαν τον πατέρα Ευγένιο Λημώνη (γνωστότερος ως "Λεμονής", κατά παραφθορά του επιθέτου του). Υπηρέτησε με ζήλο τον αγώνα των Παλαιοημερολογιτών τόσο κατά τη διάρκεια του διωγμού αλλά και αργότερα με εράνους για να στηρίξει το ίδρυμα της Ενώσεως Ορθοδόξων Κυριών "Παναγία Οδηγήτρια" στη Γλυφάδα. Στα χρόνια του διωγμού πρωτοστάτησε στα γεγονότα στον Πειραιά (απεργία πείνας κλπ.) μαζί με άλλους αγωνιστές όπου και ξυλοκοπήθηκαν από την αστυνομία. Πήγαιναν φαγητό στα κρυφά στους φυλακισμένους ιερείς, που η ...αγάπη των Καινοτόμων είχε ξυρίσει και αποσχηματίσει. Υπηρέτησε ως νεωκόρος στον Ιερό Ναό του Αγίου Φιλίππου Πειραιώς από μικρό παιδί μέχρι τα βαθιά της γεράματα. Εκεί διαβάστηκε και η εξόδιος ακολουθία που ήταν και επιθυμία της. Γνώρισε από κοντά τον άγιο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο. Εργάστηκε σκληρά και δεν παντρεύτηκε. Τέσσερις μέρες ηταν σε επιθανάτιο ρόγχο και μόλις της είπε ο ανιψιός της ότι θα πάει ο ιερέας να την μεταλάβει ξύπνησε και είπε να την χτενίσουν και να την ετοιμάσουν. Έφυγε στις 21/09/2022. Αιωνία αυτής η μνήμη!
Την αείμνηστη κ. Αργυρώ συνάντησα τον Σεπτέμβριο του 2018 στον Άγιο Φίλιππο, όπου και μου διηγήθηκε τα κάτωθι περιστατικά. Ευχαριστώ τον εν Χριστώ αδελφό Σπύρο Χατζηγιάννη, ανιψιό της αειμνήστου, για τα βιογραφικά στοιχεία και το φωτογραφικό υλικό.
Νικόλαος Μάννης
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΠΑ-ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΛΗΜΩΝΗ
Αν κάτι που σκανδάλιζε όλους όσους γνώριζαν τον παπα-Ευγένιο ήταν ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπιζε τους ζητιάνους. Μόλις έβγαινε στον δρόμο, ερχόντουσαν εκείνοι καταπάνω του, για να του ζητήσουν ελεημοσύνη. Τότε ο παπα-Ευγένιος έβαζε τις φωνές και του έδιωχνε με χειρονομίες: "Μη με ακουμπάτε, φύγετε από μπροστά μου!", φώναζε και έκανε πως τους έσπρωχνε. Πολλές φορές αναρωτιόντουσαν οι πιστοί που δεν τον ήξεραν πως είναι δυνατόν ένας τέτοιος άγιος, όπως έλεγαν, άνθρωπος, να φέρεται με τέτοιο τρόπο στους δυστυχείς ζητιάνους. Την απάντηση την έλαβαν όταν κοιμήθηκε ο παπα-Ευγένιος. Στην κηδεία του όλοι αυτοί οι επαίτες ήρθαν κλαίγοντας και με λυγμούς λέγοντας: "ποιος θα μας βοηθάει τώρα;". Ο οσιώτατος παπα-Ευγένιος, την ώρα που έκανε ότι τους έσπρωχνε τους έβαζε κρυφά χρήματα μέσα στα χέρια ή στις τσέπες τους!
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ πρ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Νέα κοπέλα αξιώθηκα, μαζί με τον πατέρα μου, να επισκεφθώ τον πνευματικό μας, τον Άγιο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο, στην εξορία του στη Μονή Υψηλού Μυτιλήνης. Εκεί μάθαμε το εξής θαυμαστό γεγονός. Μόλις έφεραν τον Άγιο στη Μονή, οι χωρικοί άρχισαν να βλέπουν ένα φως να βγαίνει από το μοναστήρι τις νύχτες. Μια μέρα ρώτησαν κάποιοι τον ηγούμενο της Μονής, μακαριστό Αρχιμανδρίτη π. Σεραφείμ Καϊμακαμέλλη: "Πάτερ Σεραφείμ τί φως είναι αυτό που έχετε βάλει στο μοναστήρι;". Ο ηγούμενος απόρησε και τους είπε ότι δεν υπάρχει κάποιο φως. Όταν όμως τον ξαναρώτησαν και άλλοι, αποφάσισε να βγει τη νύχτα έξω για να δει από που βγαίνει αυτό το φως. Όντως διαπίστωσε ότι από κάπου αυτό εξερχόταν! Ψάχνοντας, έφθασε μέχρι το κελί στο οποίο κοιμόταν ο Άγιος από το οποίο όντως έβγαινε υπέρλαμπρο φως! Την επόμενη μέρα ο π. Σεραφείμ έπεσε στα πόδια του Αγίου ζητώντας συγχώρηση και από τότε έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να κάνει την εξορία του όσο πιο υποφερτή, συνδεόμενος έπειτα μαζί του με φιλία.
