Εἰσαγωγικά:
Οἱ Προπάτορές μας στὴν Ἀκαινοτόμητη Πίστη εἶχαν ἐξ ἀρχῆς τῆς Ἡμερολογιακῆς Μεταρρυθμίσεως τοῦ 1924 χρησιμοποιήσει ὡς ἐπιχείρημα ἐναντίον της, μεταξὺ ἄλλων, καὶ τὴν περικοπὴ ἤ τὴν πλήρη κατάργηση τῆς Νηστείας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἀπὸ τοὺς τολμητίες Καινοτόμους.
Στὸ θέμα αὐτὸ ἐπανήρχοντο ὅποτε τοὺς ἐδίδετο ἡ εὐκαιρία, προκειμένου νὰ τονίσουν τὸ ἀνεπίτρεπτο τῆς ἀποδοχῆς τοῦ Νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἔχουμε ὑπ’ ὄψιν μας, γιὰ παράδειγμα, τὸ Ἡμερολόγιον Τοίχου τοῦ ἔτους 1963, ἐκδόσεως τῶν Γραφείων τῆς Ἐκκλησίας μας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος, τὸ ὁποῖο περιέχει καθημερινὰ μικρὰ κείμενα, συνήθως σὲ συνέχειες. Αὐτὰ εἶναι γραμμένα πρωτοτύπως, γιὰ τὴν συγκεκριμένη ἔκδοση, καὶ δὲν ἀποτελοῦν ἀντιγραφὴ ἀπὸ κείμενα ἄλλων, ἀκόμη καὶ Ἁγίων Πατέρων, ὅπως γίνεται συνήθως στὶς περιπτώσεις αὐτές.
Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, ἀπὸ τὰ μέσα τοῦ 1962, ὑπεύθυνος στὴν ὑπηρεσία τῶν Γραφείων καὶ Γραμματεὺς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου μας ἦταν ὁ ἐκ Βόλου Σεβ/τος Ἐπίσκοπος Μαγνησίας Χρυσόστομος Νασλίμης (+1973). Ἀπὸ δὲ τὴν ἔκφραση καὶ τὴν πλοκὴ τοῦ λόγου καὶ τῆς θεμοτολογίας τῶν κειμένων τοῦ Ἡμερολογίου, εἶναι εὐδιάκριτο ὅτι ἀποτελοῦν προϊόντα τῆς γραφίδος του.
Τρία θέματα ποὺ ξεχωρίζουν εἶναι γιὰ τὴν Νηστεία τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς (φύλλα ἀπὸ 12 ἕως 28 Φεβρουαρίου), γιὰ τὴν Νηστεία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ὅπου βρίσκει τὴν εὐκαιρία νὰ στηλιτεύσει καταλλήλως τὴν Ἡμερολογιακὴ Καινοτομία (φύλλα ἀπὸ 28 Μαΐου ἕως 4 Ἰουλίου), καὶ ἐπίσης γιὰ τὶς Διαχριστιανικὲς σχέσεις στὰ πλαίσια τοῦ κατακρίτου Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ τότε πλέον ἄρχισε νὰ δεικνύει τὸ ἀληθινὸ πρόσωπό του καὶ τὴν ἀποστατικὴ φύση του (φύλλα ἀπὸ 1 Ὀκτωβρίου ἕως 6 Δεκεμβρίου).
Θὰ παραθέσουμε ἐδῶ τὰ γραφόμενα περὶ τῆς Νηστείας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, πρὸς ἐνίσχυσίν μας, ὅπως καὶ ἐπίκρισιν τῶν κατακρίτων Καινοτόμων Νεοημερολογιτῶν-Οἰκουμενιστῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπιμένουν στὴν διαστρέβλωση ποὺ ἐπέφεραν ἔναντι καὶ τῆς ὀφειλομένης τιμῆς καὶ ὑπακοῆς στοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους. Εἴθε νὰ συνέλθουν καὶ νὰ ἐξέλθουν ἐν μετανοίᾳ ἀπὸ τὴν θλιβερὴ ἀποστατικὴ σύγχυση στὴν ὁποία περιέπεσαν.
Ἡ δὲ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος νὰ διαφυλάττει πάντας τοὺς Γνησίους Ὀρθοδόξους καὶ ἡ εὐλογία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων νὰ τοὺς ἐνισχύει, ὥστε νὰ παραμείνουμε πιστοὶ ἄχρι τέλους στὴν παραδοθεῖσα Πίστη καὶ εὐσέβεια καὶ νὰ τύχουμε τοῦ Ἐλέους τοῦ Παναγάθου Θεοῦ ἡμῶν!
Τὸ κείμενον:
ΤΗΝ ἱερὰν Νηστείαν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων λεγομένην ἔχουσι νομοθετήσει αὐτοὶ οἱ ἴδιοι Ἅγιοι Ἀπόστολοι, οὕτω λέγοντες εἰς τὸ Πέμπτον Βιβλίον (Κεφάλ. Κ΄ 5) τῶν Διαταγῶν αὐτῶν: «Μετὰ τὸ ἑορτάσαι ὑμᾶς τὴν ἁγίαν Πεντηκοστήν, ἑορτάσατε (ἤτοι καταλύσατε) μίαν ἑβδομάδα, καὶ μετ’ ἐκείνην νηστεύσατε. Δίκαιον γὰρ εὐφρανθῆναι ἐπὶ τῇ ἐκ Θεοῦ δωρεᾷ, καὶ νηστεῦσαι μετὰ τὴν ἄνεσιν. Καὶ γὰρ καὶ Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας ἐνήστευσαν τεσσαράκοντα ἡμέρας· καὶ Δανιὴλ τρεῖς ἑβδομάδας ἡμερῶν ἄρτον ἐπιθυμιῶν οὐκ ἔφαγε, καὶ κρέας καὶ οἶνος οὐκ εἰσῆλθεν εἰς τὸ στόμα αὐτοῦ… Μετὰ δὲ τὴν νηστείαν ταύτην, πᾶσαν Τετράδα καὶ πᾶσαν Παρασκευὴν νηστεύειν προστάσσομεν».
Οὕτω δὲ ἐχόντων τῶν πραγμάτων, καὶ αὐτῶν τῶν ἰδίων Ἀποστόλων διατασσόντων τὴν ἱερὰν ταύτην Νηστείαν, εἶναι ἀπορίας ἄξιον πῶς ἐτόλμησαν καὶ τολμῶσι μερικοὶ ἀσυνείδητοι καὶ μᾶλλον ἀθεόφοβοι καὶ Κληρικοὶ μάλιστα, νὰ λέγωσιν ὅτι: τὴν Νηστείαν αὐτὴν ἐνομοθέτησαν οἱ Μπακάληδες τοῦ Φαναρίου, διὰ νὰ ἐξοδεύσωσι τοὺς ταραμάδες καὶ τὰ χαβιάρια!
Καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος βλασφημία, ἥτις «οὐκ ἀφεθήσεται οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι», ὡς εἶπεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐν τῷ ἱερῷ Εὐαγγελίῳ (Ματθ. ιβ΄ 31). Διότι τὸ πίπτειν (ἐν πλάνῃ ἤ ἐν ἁμαρτίᾳ) εἶναι ἀνθρώπινον· τὸ δὲ ἐμμένειν ἐν τῇ πτώσει εἶναι δαιμονικόν, ὡς εἶπέ τις ἐκ τῶν μεγάλων Ἁγίων Πατέρων.
Τὸ δὲ κακὸν εἰρωνεύεσθαι καὶ διακωμῳδεῖσθαι τὰ Θεῖα, εἶναι τελείως ἀχαρακτήριστον· διὸ καὶ εἶπέ τις τῶν Ἁγίων: «Ἀρχαῖος οὗτος τῷ Θεῷ μαχομένων σκοπός, μὴ μόνον ἀπιστεῖν ἔργοις τοῖς Θεϊκοῖς, ἀλλὰ πειρᾶσθαι ὑπὸ τῆς οἰκείας φαυλότητος, φαύλην ὑποψίαν τῶν ἀμωμήτων παρασκευάζειν».
Τῆς Νηστείας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἀρχὴν ποιεῖσθαι μετὰ τὴν Ἑβδομάδα τῆς Πεντηκοστῆς, διέταξαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι· τὴν δὲ διάρκειαν καὶ λῆξιν αὐτῆς διέταξε μεταγενεστέρως ἡ Ἁγία Ἐκκλησία ἡμῶν, ὥστε νὰ λήγῃ αὕτη εἰς τὴν ἡμέραν τῆς Μνήμης αὐτῶν, ἤτοι τὴν 29ην Ἰουνίου. Ἐπειδὴ ὅμως ἡ ἁγία Πεντηκοστὴ ἔχει τὴν ἐξάρτησιν αὐτῆς ἀπὸ τοῦ ἁγίου Πάσχα· τοῦτο δὲ κυμαίνεται ἀπὸ 22 Μαρτίου μέχρι 25 Ἀπριλίου, κατὰ τὸν 7ον Ἀποστολικὸν Κανόνα, καὶ τὴν ἀπόφασιν τῆς Πρώτης ἁγίας Οἰκουμενικῆς Συνόδου, διὰ τοῦτο καὶ ἡ διάρκεια τῆς Νηστείας ταύτης κυμαίνεται ἀπὸ ἡμέρας 42 (ὅταν τὸ Πάσχα συμπέσῃ τὴν 22αν Μαρτίου) μέχρι ἡμέρας 8 (ὅταν τὸ Πάσχα συμπέσῃ τὴν 25ην Ἀπριλίου)· διότι 35 εἶναι τὰ Πασχάλια.
Οἱ ἀκολουθήσαντες ὅμως καὶ ἐκκλησιαστικῶς τὸ Νέον λεγόμενον Γρηγοριανὸν Ἡμερολόγιον, κολοβώνουσι κατὰ 13 ἡμέρας τὴν ἱερὰν ταύτην Νηστείαν, πολλάκις δὲ καὶ καταργοῦσι τελείως αὐτήν, ὅταν τὸ Πάσχα συμπέσῃ νὰ γίνῃ ὄψιμον, καὶ ἡ Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων –μετὰ τὴν ὁποίαν ἀρχίζει ἡ Νηστεία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων- συμπίπτῃ μετὰ τὴν Μνήμην αὐτῶν, φθάνουσα καὶ μέχρι 3 Ἰουλίου κατὰ τὸ Παπολατινικὸν Ἡμερολόγιον!
Καὶ ὅμως ἡ ἐν Γάγγρᾳ ἁγία Σύνοδος διὰ τοῦ 19ου Κανόνος αὐτῆς ἀναθεματίζει τοὺς καταλύοντας τὰς παραδεδομένας εἰς τὸ κοινὸν καὶ φυλασσομένας ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας ἱερὰς Νηστείας· πόσων δὲ ἀναθεμάτων εἶναι ἔνοχοι καὶ ὑπεύθυνοι οἱ καὶ τελείως καταργοῦντες τὰς Νηστείας αὐτὰς -ὅπως κάμνουν οἱ Νεοημερολογῖται- ἄς σκεφθῇ καὶ ἄς κρίνῃ ἕκαστος.
Καὶ ὅμως, τὴν συνέπειαν ταύτην, καθὼς καὶ τὴν διάσπασιν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἑνότητος -ἡ ὁποία ἀποτελεῖ Δόγμα Πίστεως, κατὰ τὸ ἔνατον ἄρθρον τοῦ ἱερωτάτου Συμβόλου τῆς Πίστεως- δὲν ἐσκέφθησαν καὶ δὲν σκέπτονται δυστυχῶς ἀκόμη οἱ δημιουργήσαντες τὸ κακὸν τοῦτο, ὁπόθεν ἐσχίσθη ἡ Μία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, διῃρέθησαν αἱ οἰκογένειαι κ.λπ.
Λέγει δὲ ὁ μέγας Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (Ὁμιλ. ια΄ εἰς τὴν πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολὴν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου), ὅτι: «Εἶπεν ἕνας Ἅγιος ἄνθρωπος, ὅτι οὐδὲ αἷμα μαρτυρίου ἠμπορεῖ νὰ ἐξαλείψῃ τὴν ἁμαρτίαν τοῦ χωρισμοῦ καὶ τῆς διαιρέσεως τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ὅτι τὸ νὰ σχίσῃ τινὰς τὴν Ἐκκλησίαν εἶναι χειρότερον κακόν, ἀπὸ τὸ νὰ πέσῃ εἰς αἵρεσιν».
Γράφει δὲ καὶ ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀλεξανδρείας καὶ Ὁμολογητὴς ἐν τῇ πρὸς Ναυάτον Ἐπίσκοπον Ἐπιστολῇ, ὅτι: «Πρέπει νὰ πάθῃ τινὰς ὅ,τι κακὸν καὶ ἄν ἦναι, μόνον νὰ μὴ σχίσῃ τὴν Ἐκκλησίαν· καὶ ὅτι εἶναι ἐνδοξότερον τὸ μαρτύριον, ὅπου ἤθελεν ὑπομείνῃ τινὰς διὰ νὰ μὴ σχίσῃ τὴν Ἐκκλησίαν, παρὰ τὸ μαρτύριον ὅπου ἤθελεν ὑπομείνῃ διὰ νὰ μὴν εἰδωλολατρεύσῃ. Διότι εἰς μὲν τὸ ὑπὲρ τοῦ μὴ εἰδωλολατρῆσαι μαρτύριον, διὰ τὴν ὠφέλειαν τῆς ἰδικῆς του ψυχῆς μαρτυρεῖ ὁ μαρτυρῶν· εἰς δὲ τὸ ὑπὲρ τοῦ μὴ σχίσαι τὴν Ἐκκλησίαν μαρτύριον, διὰ τὴν ὠφέλειαν καὶ ἕνωσιν ὅλης τῆς Ἐκκλησίας μαρτυρεῖ» (Ἱερ. Πηδάλιον, ὑποσημείωσις εἰς τὸν 31ον Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων).
Ὅτι δὲ ἡ εἰσαγωγὴ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ καὶ ἡ ὑπ’ αὐτῆς παραδοχὴ τοῦ Νέου Παπικοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου εἶναι Σχίσμα Ἐκκλησιαστικόν, ἀπεδείχθη περιτράνως δι’ ὅσων ἐλέχθησαν καὶ ἐγράφησαν δημοσιευθέντα ἀπὸ τοῦ 1924 μέχρι σήμερον, τὰ ὁποῖα δύνανται νὰ ἀνεύρωσιν οἱ ἐνδιαφερόμενοι…
Ἐπιλογικά:
Ἐν συνεχείᾳ δέ, ὁ συγγραφέας τοῦ παρόντος κειμένου εἰς ἀπόδειξιν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν ἀποδοχὴ τοῦ Νέου Ἡμερολογίου κατέστη σχισματικὴ ἐπικαλεῖται τὴν μαρτυρία τῆς Ἐπιτροπῆς, τὴν ὁποία διόρισε ἡ Κυβέρνηση τῆς Ἑλλάδος ἀρχὰς τοῦ 1923, προκειμένου νὰ μελετήσει τὸ ζήτημα τῆς μεταβολῆς τοῦ Ἡμερολογίου καὶ ἀπὸ ἐκκλησιαστικῆς ἀπόψεως.
Ἡ δὲ Ἐπιτροπὴ ἀποτελουμένη ἀπὸ Νομομαθεῖς καὶ Κανονολόγους, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὸν τότε Ἀρχ/τη Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, τὸν μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπο ποὺ ἐπέβαλε τὴν Καινοτομία, ἀπεφάνθη σὲ Ἔκθεσή της πρὸς τὸ Ὑπουργικὸ Συμβούλιο ὅτι, ἐπειδὴ οἱ Ὀρθόδοξες Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες ἄν καὶ ἀνεξάρτητες ἐσωτερικῶς, εἶναι ὅμως στενὰ συνδεδεμένες μεταξύ τους μὲ πνευματικὴ ἑνότητα καὶ ἀποτελοῦν μία καὶ μόνη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δὲν μπορεῖ κάποια ἀπὸ αὐτὲς νὰ χωρισθεῖ ἀπὸ τὶς ὑπόλοιπες χωρὶς νὰ καταστεῖ σχισματικὴ ἔναντι τῶν ἄλλων. Καὶ ἔτσι τάχθηκε ὑπὲρ διατηρήσεως τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου γιὰ τὶς θρησκευτικὲς ἑορτὲς καὶ τὰ τῆς Ἐκκλησίας ἐν γένει.
Βάσει δὲ τῆς Ἐκθέσεως αὐτῆς, ἐκδόθηκε Βασιλικὸ Διάταγμα στὶς 18.1.1923 εἰσαγωγῆς στὴν Πολιτεία τοῦ νέου ἡμερολογίου καὶ διατηρήσεως στὴν Ἐκκλησία τοῦ Παλαιοῦ. Ἄρα, βάσει καὶ τοῦ Νόμου τοῦ Κράτους ὅσοι ἀκολούθησαν τὸ Νέο Ἡμερολόγιο βρίσκονται σὲ παρανομία καὶ ἀντικανονικότητα.
Γίνεται δὲ καὶ ὑπενθύμιση τῶν ἀποφάσεων τῶν τριῶν Πανορθοδόξων Συνόδων τῆς Κωνσταντινουπόλεως (1583, 1587 καὶ 1593), «διὰ τῶν ὁποίων κατεδικάσθη δι’ ἀφορισμῶν καὶ ἀναθεμάτων ἡ μεταβολὴ τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου καὶ ἡ ἀντικατάστασις διὰ τοῦ Γρηγοριανοῦ».
Ἀκόμη, γίνεται ἐπίκληση καὶ τῆς ἐπισήμου ἀναγνωρίσεως τῶν δικαίων τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ἀπὸ τὴν Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων κατὰ τὴν συνεδρίαση τῆς 22.1.1931, σύμφωνα μὲ ὅσα εἶπε ὁ τότε Πρωθυπουργὸς Ἐλ. Βενιζέλος καὶ συνεφώνησαν καὶ οἱ ἀρχηγοὶ τῶν λοιπῶν κομμάτων.
Ἡ ἐπελθοῦσα ἐκ τούτου χαλαρότης τῶν μέτρων κατὰ τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ἔδωσε τὴν εὐκαιρία στοὺς Ἀρχιερεῖς Δημητριάδος Γερμανό, Πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο καὶ Ζακύνθου Χρυσόστομο νὰ ἀναλάβουν τὴν διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας τῶν Παλαιοημερολογιτῶν τὸν Μάϊο τοῦ 1935. «Χειροτονήσαντες δὲ οὗτοι καὶ ἑτέρους τέσσαρας Ἀρχιερεῖς, ἀπήρτησαν πλήρη Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. τῆς Ἑλλάδος».
Ὅμως, συνεχίζει ὁ συγγραφέας, τὸ φιλελεύθερο ἐκεῖνο παλαιότερο πνεῦμα δὲν μιμήθηκε ὁ υἱὸς τοῦ Ἐλ. Βενιζέλου Σοφοκλῆς Βενιζέλος, ὁ ὁποῖος κυβερνῶν τὴν Ἑλλάδα μὲ συναρχηγὸ τὸν Γεώργ. Παπανδρέου ὑπέγραψε τὴν ἐπαίσχυντη κατὰ τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ἐκείνη ὑπουργικὴ πράξη 45/1951, «χαριζόμενος εἰς τὸν τότε Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν, ἀπὸ Ἰωαννίνων, Σπυρίδωνα Βλάχον, ἰσχύουσαν εἰσέτι [1963] πρὸς ὄνειδος αὐτῶν».
Τὰ ὅσα δεινὰ προεκλήθησαν ἐξ αἰτίας τῆς αὐθαιρέτου καὶ ἀντικανονικῆς αὐτῆς Ἡμερολογιακῆς Μεταρρυθμίσεως, τῆς ἀπαρχῆς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τόσον ἐκκλησιαστικῶς ὅσον καὶ ἐθνικῶς, τονίζουμε ἐμεῖς τώρα, εἶναι ἀναρίθμητα, βαρύτατα καὶ ἐπώδυνα. Τὴν κύρια εὐθύνη ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων ἔχουν ὅσοι προέβησαν σὲ αὐτὴ τὴν ἀπόσχιση καὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἀναμένεται ἀκόμη ἡ διόρθωση τῶν ἐσφαλμένων καὶ ἡ μετάνοια ἐπὶ τῶν ἐπταισμένων, ὥστε νὰ ἐπέλθει ἐκκλησιαστικὴ ἀποκατάσταση. Ἡ μέχρι σήμερον ἀμετανόητη ἀγνόηση τῶν εὐθυνῶν τους καὶ μάλιστα ἡ ἄδικη ἐπίρριψη αὐτῶν στοὺς Γνησίους Ὀρθοδόξους (!), καθιστᾶ τούτους ἀναπολογήτους. Ὅμως πάντοτε διατελοῦμε ἐλπίζοντες σὲ κατὰ Θεὸν λύση πρὸς δόξαν τοῦ ἁγίου Ὀνόματός Του!
Ἐμμένοντες ἐπὶ τοῦ στερεοῦ θεμελίου τῆς Ἀποστολικῆς Πίστεως καὶ Παραδόσεως δὲν θὰ παύσουμε νὰ ἀναφωνοῦμε τὸ «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου», πρὸς διαφύλαξιν τῆς Πατρώας Παρακαταθήκης καὶ Κληρονομίας, ἕως ὅτου ὁ Κύριος, ὁ Δίκαιος Κριτὴς μέλλει ἀπαιτῆσθαι αὐτὴν καὶ ἀποδῶσαι ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ!
+Λ.&Π.Κ.
Πηγή
%CE%BB%CE%B5%CE%B9%201724,%20%CE%9C%E1%BD%B1%CE%BD%CF%83%CE%B9%2037,209..jpg)
Ὅλ' αὐτά τά ἄκουσα ἀπό τόν ἴδιον τόν π. Θεοδώρητον τηλεφωνικῶς, ὅταν τοῦ ὑπέβαλα σχετικά ἐρωτήματα. Ἄς προσέξουμε τό ἑξῆς σημεῖον. Ὡς γνωστόν, ὁ π. Θεοδώρητος δέν κοινωνοῦσε μέ τήν Σύνοδόν μας (ὑπό τόν Ἀρχιεπίσκοπον Καλλίνικον σήμερα). Παρά ταῦτα, ὅμως, ὡμιλοῦσε ἐπαινετικῶς γιά τό π.ἑ. καί δέν μᾶς κατέκρινε πού ἔχουμε "παράλληλον" Σύνοδον μέ τήν αἱρετικήν, οὔτε διότι τό 1924 ἀπετειχίσθημεν δῆθεν κακῶς. Δυστυχῶς, αὐτό κάμνουν, καί μάλιστα μετ' ἐμφάσεως, σχεδόν ὅλοι οἱ νεο-αποτειχισθέντες, μέ ἀνόητα ὅμως ἐπιχειρήματα. Δεῖτε π.χ. τά δημοσιεύματα τοῦ λεγομένου "ἀκαινοτομήτου πληρώματος" καί τοῦ π. Ε. Τρικαμηνᾶ, τά ὁποῖα στάζουν δηλητήριον κατά τῶν Ὀρθοδόξων τοῦ π.ἑ. Ὁποία διαφορά αὐτῶν μέ τόν μακαριστόν Θεολόγον π. Θεοδώρητον!
ΑπάντησηΆριστα όσα λέγονται. Μα έχω μια απορία,κάποιοι από εμάς βαπτισθήκαμε μικροί,ο ιερέας ακολουθούσε το νέο,δε γνωρίζουμε τί είδους βάπτιση μας έκαναν. Αν ήταν ολόκληρο το σώμα ή όχι,συνήθως από ό,τι βλέπω βαπτίζουν αλλά μέσα στο νερό όλο το σώμα μαζί και το κεφάλι δε γίνεται,απλά ρίχνουν νερό βρέχοντάς το αποτελεί ολοκληρvμένη βάπτιση;
ΑπάντησηΤο φαινόμενο αυτό (της μη πλήρους βυθίσεως στο ύδωρ) είχε στηλιτευθεί και στο παρελθόν και από άλλους Αγίους, όπως από τον Άγιο Κοσμά και τον Άγιο Νικόδημο. Παρόλα αυτά ούτε το Μυστήριο θεωρήθηκε άκυρο, ούτε προέτρεψαν ποτέ σε επανάληψη του. Και ο π. Θεοδώρητος εδώ γράφοντας "αβάπτιστα παιδιά" χρησιμοποιεί το επίθετο με την κυριολεκτική έννοια (αυτά που δεν έχουν βαπτιστεί/βυθιστεί στο νερό) και όχι ότι είναι άκυρο το Μυστήριο. Για περισσότερα ας απευθυνθεί ο καθένας στον πνευματικό του, ο οποίος και θα δώσει και αυτός λόγο για την ψυχή σας.
Μπορείς να κάνεις έρευνα για την βάπτιση σου (εξαρτάτε από την ηλικία σου και αν υπάρχουν εν ζωή μάρτυρες).
Πρώτο στοιχείο είναι οι φωτογραφίες από την στάθμη του ύδατος στην κολυμπήθρα (αν διακρίνετε, και μερικές φορές θέλει ώρες παρατήρησης να το καταλάβεις)
Δεύτερον ρωτάς νονά - νόνό, θείους συγγενείς γνωστούς κτλ.
3ο αν ζει ο ιερέας ψάχνεις να τον βρεις ή μαθαίνεις πώς βάπτιζε, γιατί συνήθως ακολουθούν την ίδια γραμμή.
Αν έχεις 2 αξιόπιστες μαρτυρίες ή στοιχεία είσαι καλυμμένος.
Πάντως εγώ προσωπικά αν μάθαινα ότι δεν βαπτίστηκα σωστά θα πίεζα να βαπτιστώ γιατί απο έρευνα μου στο παρελθόν έβγαλα το συμπέρασμα οτι μπορείς να βαπτιστείς.
Επίσης αν δεν έχεις καμία μαρτυρία μπορείς να το ξανακάνεις καλλίτερα διπλοβαπτισμένος παρά αβάπτιστος .
Είναι μεγάλο θέμα ίσως κάποιοι να μην συμφωνούν με την άποψη.
Το άλλο θέμα είναι ο πνευματικός μας είναι με το νέο; Αν είναι τότε μην περιμένουμε και πολλά διότι του νέου αναγνωρίζουν τα ραντίσματα των παπικών και μόνο τούς μυρώνουν (υπάρχουν εξαιρέσεις)
Στο πάτριο υπάρχουν πολλές απόψεις, π.χ. δίνω ενα παράδειγμα (φανταστικό), στην Κοζάνη σε θεωρούν αβάπτιστο, και στην Φλώρινα βαπτισμένο, δεν υπάρχει κοινή γραμμή, είναι θέμα Μητροπολίτη, δεν γνωρίζω τα τελευταία χρόνια αν έχει αλλάξει κάτι.
Προσωπικές απόψεις, πάντως καλά είναι όπως είπε και ο δάσκαλος συζήτηση το θέμα με τον πνευματικό και πολύ προσευχή.
Αγαπητέ αδελφέ Στυλιανέ, το ζήτημα έχει πολλές παραμέτρους και σίγουρα είναι ένα θέμα για το οποίο θα πρέπει να αποφανθεί εγκύρως και εν Αγίω Πνεύματι μόνο μια Μεγάλη Σύνοδος αληθινών Ορθοδόξων επισκόπων.
Προς το παρόν δύο πράγματα είναι σίγουρα:
α. Ότι ο τύπος του Βαπτίσματος δεν τελείται σωστά στις περισσότερες των περιπτώσεων και
β. Ότι η επανάληψη του Μυστηρίου του Βαπτίσματος απαγορεύεται αυστηρότατα.
Η λύση που έχει προταθεί από επισκόπους και καλούς πνευματικούς είναι η διόρθωση (και όχι επανάληψη) του Βαπτίσματος. Θυμάμαι χαρακτηριστικά για μια περίπτωση παιδιού που είχε βαπτιστεί σε ελάχιστο νερό, ο π. Χρυσόστομος των Σπετσών (ομόζηλος και φίλος του π. Θεοδωρήτου) είχε πει να πάνε το παιδί σε μια Βάπτιση και όταν ολοκληρωθεί, να το βυθίσει ο ιερέας στο αγιασμένο ύδωρ τρις (θεωρούσε δηλαδή το Βάπτισμα αυτό ατελές, όχι άκυρο).
Το πρόβλημα βεβαίως έχει και άλλες παραμέτρους, διότι οι Αναβαπτιστές που ευδοκιμούν τα τελευταία έτη στον χώρο μας, φέρουν ως επιχείρημα της πρακτικής τους, όχι μόνο την μη ορθή τέλεση του Μυστηρίου, αλλά και το ότι οι Νεοημερολογίτες είναι, κατά την γνώμη τους, "παντελώς απερρηγμένοι" από την Εκκλησία.
Χριστός Ανέστη και ευχαριστώ για το σχόλιό σου!
@Στυλιανός Π.3 Μαΐου 2017 - 10:13 π.μ.
Ἀδερφέ μου, γράφεις: "Επίσης αν δεν έχεις καμία μαρτυρία μπορείς να το ξανακάνεις καλλίτερα διπλοβαπτισμένος παρά αβάπτιστος ."
Ὅλ' αὐτά τά χρόνια πού συζητῶ αὐτά τά θέματα μέ πνευματικούς, κατέληξα στό συμπέρασμα ὅτι μόνον ὅταν ὑπάρχουν ἀποδείξεις ὅτι τό μυστήριον δέν ἐτελέσθη μέ τόν ὀρθόν τρόπον (π.χ. ἔγινε "ποδόλουτρον") εἶναι δυνατόν νά ἐπαναληφθῇ. Ἀλλιῶς, ὄχι. Ἐκτιμῶ ὅτι ὁ μακαριστός π. Θεοδώρητος αὐτές τίς περιπτώσεις ἐννοοῦσε ὅταν ὡμιλοῦσε γιά "ἀβάπτιστα παιδιά." Ὅσον δέ ἀφορᾶ τό θέμα τῆς τελέσεως τῶν μυστηρίων ἐντός τοῦ ν.ἑ., μέ τόν καθιερωμένον ὅμως τύπον, εἶμαι βέβαιος ὅτι ὁ π. Θεοδώρητος θεωροῦσε ἔγκυρα τά μυστήρια τῶν Ν/Ητῶν. Ὅπως ἀκούγεται καί στόν ὡς ἄνω ἠχογραφημένον λόγον του, ὅμως, ἐθεώρει ὅτι ὁ κοινωνῶν μέ τόν Οἰκουμενισμόν ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ του ὅτι εἶναι αἵρεσις, λαμβάνει κατάκρισιν ἀντί εὐλογίας, ὅπως ἀκριβῶς κάποιος μεταλαμβάνει χωρίς μετάνοιαν καί ἐξομολόγησιν. Διά τό τελευταῖον, ἐνθυμοῦμαι ὅτι παρέπεμπε εἰς τόν Δοσίθεον Ἱεροσολύμων.
Χριστός Ανέστη, αγαπητέ μου Καθηγητά!
Σε καμία περίπτωση (είμαι κατηγορηματικός σε αυτό επειδή γνωρίζω ακριβώς τις θέσεις του) ο π. Θεοδώρητος δεν ήταν υπέρ της επαναλήψεως ολόκληρου του Μυστηρίου του Βαπτίσματος, ακόμη και για αυτές τις προβληματικές περιπτώσεις. Κρατούσε την στάση των Αγίων Κοσμά και Νικοδήμου. Στηλίτευε την παράβαση (όχι μόνο διότι πρόκειται για παράβαση της Ιεράς Παραδόσεως, αλλά και διότι υπάρχει κίνδυνος δαιμονισμού), αλλά δεν συνιστούσε τον Αναβαπτισμό σε καμία περίπτωση, με την έννοια της επαναλήψεως του Μυστηρίου, όπως γίνεται δυστυχώς σε γνωστή Μονή μετά την κοίμηση του παλαιού Αγίου Καθηγουμένου της.
Άλλωστε δεν είναι το νερό ανώτερο από το Άγιο Πνεύμα, όπως πιστεύουν οι υδρολάτρες Αναβαπτιστές. Το Άγιο Πνεύμα αναπληρώνει την έλλειψη ή και την απουσία του. Διαβάστε, για παράδειγμα, τί διδάσκει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός για τις περιπτώσεις ανάγκης: "Καλύτερα, αδελφέ μου, να θανατώσης εκατόν ανθρώπους βαπτισμένους, παρά να αφήσης ένα παιδίον αβάπτιστον να αποθάνη, και αν τύχη ανάγκη και θέλη να αποθάνη το παιδίον και δεν επρόφτασεν ο παπάς να το βαπτίση, ας το βαπτίση όποιος τύχη, ο πατέρας, η μητέρα αδελφός, γείτονας και μάλιστα η μαμμή. Βάλε αρκετό νερό και λάδι, σταύρωσέ το και βάσπτισέ το. Ειπέ: Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού… εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν. Και αν ζήση το τελειώνει ο παπάς. Μα έτυχε και δεν έχεις νερό; Πάρε τρεις φούχτες χώμα και χύσε το στο κεφάλι του και ειπέ καθώς και πρώτα. Έτυχε πάλιν και δεν έχεις και χώμα; Βάπτισέ το εις τον αέρα και ειπέ ομοίως" ( http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=14275 ).
Το ζήτημα λοιπόν έχει πολλές παραμέτρους και χρειάζεται πολύ προσοχή. Και κυρίως να μην παρασυρόμαστε από εκείνους που εκφράζουν τις απόψεις τους με απόλυτο τρόπο.
Σας ευχαριστώ για τα σχόλια.
Πάντως σε οικουμενική σύνοδο,μετά από επιστροφή αιρετικών,η Εκκλησία δέχθηκε το βάπτισμα κάποιων (οικονομικώς πάντα) παρόλο που ήταν σε πιο μεγάλη αίρεση, επειδή είχαν κρατήσει τον τύπο των τριών καταδύσεων,ενώ απέρριψε το βάπτισμα κάποιων άλλων (λιγότερο αιρετικών) επειδή είχαν παραχαράξει αυτόν τον τύπο.
Σωστό.
Να έχουμε όμως υπόψιν μας ότι είναι διαφορετική περίπτωση το μη ορθό, ως προς τον τύπο, Βάπτισμα που τελείται εντός των κόλπων της Εκκλησίας από ορθοδόξους κληρικούς από το μη ορθό "βάπτισμα" που τελούν οι εκτός Εκκλησίας αιρετικοί.
Συγχαρητήρια για την παραδοχή της αιρέσεως
για εσας οι οικουμενιστες νεοη.τες είναι ορθόδοξοι και εντός εκκλησίας
Τυπικώς, είναι ακόμη εντός του ορατού οργανισμού της Εκκλησίας (εν τω ονόματι της Οποίας επιτελούν τα Μυστήρια) ως μέλη νοσούντα και ψωριώντα.
Αυτή η θέση όμως δεν σημαίνει "αποδοχή της αιρέσεως", όπως συκοφαντικώς μας διαβάλλεις, παλικάρι μου.
αυτό που έγραψες το πιστεύει η σύνοδος ΓΟΧ;
σε ποιό σημείο είναι γραμμένο;
Η Σύνοδός μας (ορθώς κινούμενη κατά την γνώμη μου) δεν έχει λάβει σαφή θέση επί του θέματος (ούτε προς τη μία, ούτε προς την άλλη θεώρηση), προφανώς επειδή, την παρούσα χρονική στιγμή, θεωρεί την ενότητα των Γνησίων Ορθοδόξων ως σημαντικότερη από τις επιμέρους εκκλησιολογικές θεωρήσεις, από την στιγμή μάλιστα που αμφότεροι οι φορείς των θεωρήσεων αυτών διατελούμε εν ακοινωνησία με τους νεοημερολογίτες-Οικουμενιστές.
ΑπάντησηΕυχαριστούμε αδελφέ Νικόλαε γι'αυτό το πολύ σημαντικό ηχητικό ντοκουμέντο.
Ο αείμνηστος πατήρ Θεοδώρητος έχει γράψει πνευματικά διαμάντια τα οποία είναι πιο επίκαιρα παρά ποτέ.
δάσκαλος3 Μαΐου 2017 - 2:29 μ.μ. είπε
Απάντηση"ο π. Χρυσόστομος των Σπετσών (ομόζηλος και φίλος του π. Θεοδωρήτου) είχε πει να πάνε το παιδί σε μια Βάπτιση και όταν ολοκληρωθεί, να το βυθίσει ο ιερέας στο αγιασμένο ύδωρ τρις (θεωρούσε δηλαδή το Βάπτισμα αυτό ατελές, όχι άκυρο)."
Αρκετά ενδιαφέρον δεν το είχα σκεφτεί καθόλου! Θα ήθελα να το αναλύσω αυτό με αδερφούς.
Έχω ακούσει οτι όσοι βαπτιστούν στην ίδια κολυμπήθρα με το ίδιο νερό γίνονται κάτι σαν πνευματικά αδέρφια, θα ήθελα την άποψή σας αν ισχύει κάτι τέτοιο.
Πρός τον αγαπητό Δημήτριο, το θέμα είναι πολυδιάστατο, είναι και η Χάρις του Κυρίου που θα μας φωτίσει μετα απο πολύ προσευχή, το αν δηλαδή επαναληφθεί μια βάπτιση οταν δεν υπάρχουν καθόλου μαρτυρίες. Προσωπικά με το αμαρτωλό μυαλό μου πιστεύω οτι αν τ έκανε κάποιος με αγαθή προαίρεση δεν θα ηταν βλασφημία. Εκεί βέβαια μπορεί να έρθει και η πλάνη της αμφιβολίας και να τρέχουν πολλοί να αναβαπτιστούν λόγο εμμονής!
Είπαμε δύσκολο θέμα!
Χριστός Ανέστη!
Ο π. Γρηγόριος Ζιώγος στο νέο του ιστολόγιο SCRIPTA MANENT απαντά στο θέμα προκαλώντας σας να απευθυνθείτε στην Σύνοδο των Γ.Ο.Χ. δηλαδή σε αυτούς που αποκαλούσε "αιρετικό σκυλολόι" στο παλιό του ιστολόγιο ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ...
ΑπάντησηΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ
+ΙΓΖ
Το αιρετικό σκυλολόι απευθυνόταν στο αιρετικό σκυλολοί δλδ σε συγκεκριμένους...
Η πρόταση ισχύει, ρωτήστε την ορθόδοξη σύνοδο που υπάγεστε
Αν και δεν θέλω να γίνει εδώ χώρος διαπληκτισμών (και ίσως κακώς άφησα το σχόλιο του Παρατηρητή να ανέβει) έχω δύο απορίες, αγαπητέ π. Γρηγόριε:
1. Ποιους εννοείς "αιρετικό σκυλολόι" (εκτός αν ακολουθείς κι εσύ τον... Ονοματοκρυπτισμό των συντηρητικών του νέου).
2. Εσύ υπάγεσαι σε αυτήν την Σύνοδο ή όχι; Διότι η ενημέρωσή μας έχει σταματήσει εδώ: http://www.ecclesiagoc.gr/index.php/anakoinwseis/1117-klitirion-epikrima
Ευχαριστώ εκ των προτέρων. Χριστός Ανέστη
Προς "Ολυμπιάς Χρυσοστόμου": Απευθύνθηκα στην Αστυνομία και με ενημέρωσε πως στην ελληνική επικράτεια δεν υπάρχει πολίτης με τέτοιο ονοματεπώνυμο. Επομένως, δεν μπορώ να δημοσιεύσω σχόλιό σου, διότι δεν γνωρίζω ποιος κρύβεται πίσω από το ονοματεπώνυμο αυτό και τί σκοπούς υπηρετεί.
+ΙΓΖ
ΑπάντησηΑπάντησα στην Σύνοδο αναλυτικά
Εδώ όμως δεν σε ρωτάει η Σύνοδος, αλλά κάποιος στου οποίου τον χώρο φιλοξενείσαι και θέλεις (προφανώς) να καταθέτεις την άποψή σου.
+ΙΓΖ
ΑπάντησηΚαταθέτω την απόψή μου επειδή με προκάλεσε ένας ανώνυμος παρατηρητής.
Να βγεί με το όνομά του να ρωτήσει ότι θέλει
και για να τελειώνουμε, ότι είχα να πω το έγραψα στο παρελθόν με το όνομά μου και τα επανέλαβα στους αρμόδιους όταν ρωτήθηκα.
Μα δεν σε ρωτάει κανείς ανώνυμος παρατηρητής τώρα, εγώ σε ρωτάω, ως διαχειριστής του ιστολογίου. Αν δεν θες να τοποθετηθείς δημοσίως, μπορείς να μου απαντήσεις με email.
+ΙΓΖ
ΑπάντησηΔεν κρύβομαι απο κανέναν
Παραμένω στο κελί μου, μέχρι να τοποθετηθούν οι ΓΟΧ επίσημα για συγκεκριμένα ζητήματα
Εχουν ενημερωθεί γραπτώς
Επαναλαμβάνω για τελευταία φορά. Είναι άλλο να θέλεις να κρατήσεις κάποιος την ανωνυμία του και άλλο να χρησιμοποιεί ψευδή στοιχεία.
ΑπάντησηΤα σχόλια των Ανωνύμων γενικώς δεν κόβονται (και μάλιστα όσων εκφράζονται με ευγένεια). Τα σχόλια όμως όσων χρησιμοποιούν ψευδώνυμα έχω λόγους να μην τα δημοσιεύω. Ευχαριστώ και καλή συνέχεια.
Υπάρχει πουθενά δημοσιευμένο το παραπάνω φωνητικό κείμενο τού γέροντά σου;
ΑπάντησηΣε παλαιότερη ανάρτησή σου επικαλέστηκες κείμενο τού Π. Θεοδώρητου πού αναφερόταν στην Εκκλησία του νεοημερολογιτισμού ώς "δυνάμει αιρετική". Στο σημερινό διαπιστώνω ότι αίρεται το "δυνάμει", και παραμένει σκέτο το "αίρεση". Υπάρχουν δημοσιευμένοι οι λόγοι και ο χρονικός προσδιορισμός για το πότε έγινε η άρση τού " δυνάμει";
Είναι πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η άποψη καθώς τον ομολογείς Θεολόγο τον γέροντά σου, πού σημαίνει ότι ταυτίζεσαι καθόλα μέ τίς απόψεις του εν Αγίω Πνεύματι βέβαια.
Τέλος στο παρών κείμενο αναγάγει το Θυσιαστήριο των νεοημερολογιτών σε "μιασμένα εις κατάκριμα". Θα ήθελα όμως νά αιτιολογήσεις, πώς νομίζεις ότι συνδέεται αυτό που γράφεις στο παραπάνω σχόλιό σου, ότι οι Οικουμενιστές είναι ακόμη εντός ορατού οργανισμού της Εκκλησίας πού επιτελούνται εν το ονόματί της μυστήρια. Υπάρχει ανάλογη δημοσιευμένη αιτιολόγηση τού Π. Θεοδώρητου;
Τέλος αιτιολογείς την θέση του γέροντά σου "αβάπτιστα παιδιά", ως έγκυρο ημιτελές μυστήριο. Αυτή η αιτιολόγηση βασίζεται σε δική σου γνώμη, ή υπάρχει τέτοιου είδους αναφορά του Π. Θεοδώρητου; Και πού ειναι δημοσιευμένο εάν είναι εφικτό, πρός μελέτη;
Όχι, δεν υπάρχει δημοσιευμένο σε κάποιο βιβλίο, είναι απομαγνητοφώνηση της ομιλίας που ακούγεται.
Περί του "δυνάμει" και "ενεργεία", δεν υπάρχει καμία "αναίρεση" των εκκλησιολογικών θέσεων του π. Θεοδωρήτου, εκ μέρους του, ούτε "άρση" του όρου "δυνάμει", μιας και αυτός ο όρος αφορά καθαρά την ενεργοποίηση των ποινών κατά των αιρετικών. Επομένως όταν λέμε ότι οι Οικουμενιστές είναι "δυνάμει αιρετικοί", ΔΕΝ εννοούμε ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ αιρετικοί, αλλά ότι δεν τους έχουν επιβληθεί οι αρμόδιες ποινές, ώστε και τυπικώς να τεθούν εκτός Εκκλησίας.
Γι' αυτό λέμε πως τελούνται ακόμη Μυστήρια σε αυτούς. Όπως όμως εξηγεί εδώ ο π. Θεοδώρητος, όσοι συμμετέχουν σε αυτά τα Μυστήρια ΕΧΟΝΤΑΣ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ, τότε αντί για αγιασμό και φωτισμό, λαμβάνουν μολυσμό και κατάκριση.
(Σε αυτό το σημείο πρέπει να γίνει η εξής παρατήρηση: Αν και κατηγορούμαστε για "χλιαρότητα" θεωρητικά είμαστε πιο ακραίοι από τους ματθαιΐζοντες, διότι εκείνοι λένε ότι οι Οικουμενιστές είναι απλά εκτός Εκκλησίας και κοινωνούν ψωμάκι και κρασάκι, ενώ εμείς λέμε ότι είναι αρρωστιάρικα πρόβατα, ψωραλέα, σάπια μέλη, που κοινωνούν αναξίως και μολύνονται, ήτοι κατακρίνονται και οφείλει η Εκκλησία να τους αναθεματίσει, όσο βεβαίως παραμένουν αμετανόητοι).
Τέλος, η ερμηνεία περί "αβαπτίστων παιδιών", δεν είναι δική μου, αλλά βασίζεται στις διδαχές και την πράξη του π. Θεοδωρήτου, ο οποίος ουδέποτε ανεβάπτισε, ούτε έδωσε συγκατάθεση για κάτι τέτοιο.
Για το όλο δε θέμα υπάρχουν αρκετά κείμενα και επιστολές του μακαριστού πατρός, ανέκδοτα ακόμη, τα οποία ίσως κάποια στιγμή δουν το φως της δημοσιότητος.
Χριστός ανέστη!
Δυστυχώς, Μαρίνε, κακώς παρέβην την υπόσχεσή μου να μη ξαναδημοσιεύσω σχόλιό σου, αν δεν απαντήσεις στο ένα και μοναδικό ερώτημα που σου έχω θέσει, μιας και επιμένεις να επανέρχεσαι στα ίδια και στα ίδια.
Νόμιζα ότι είχες καλή προαίρεση, αλλά από το νέο σου καταιγισμό ερωτημάτων για τα οποία μου ζητάς απαντήσεις (ενώ προφανώς έχεις ήδη τις απαντήσεις που σε αναπαύουν), καταλαβαίνω ότι σε τσιγκλάει ο πονηρός να κάνεις τον ιεραπόστολο σε θέματα τα οποία δεν καταλαβαίνεις καθόλου.
Για να γίνει διάλογος χρειάζονται τα εξής:
α. Να υπάρχει καλή προαίρεση και τον λογισμό "μπορεί και να σφάλλω".
β. Να υπάρχουν κάποιες βασικές γνώσεις του αντικειμένου για το οποίο διαλέγεσαι.
γ. Να ρωτάς ένα πράγμα και να περιμένεις απάντηση.
δ. Να απαντάς όταν σε ρωτάνε ένα πράγμα.
Δυστυχώς δεν πληρείς ούτε μία από τις παραπάνω προϋποθέσεις.
Αναρωτιέμαι δάσκαλε ποσα χρονια μπορεί ενας οικουμενιστης να ειναι τυπικός εντος Εκκλησίας απο την στιγμή που κλείνουμε 93 χρόνια απο το εορτολογικο ζήτημα. Και αν δεν καταδικαστούν ποτέ τι γίνετε τότε γιατί για εκεί το βλέπω να πήγαινει τι θέμα, λογο των εσχάτων καιρών, αλλιος θα υλπιζα οτι κάποτε θα γίνει η καταδικη τους.
ΑπάντησηΜήπως με την ψευδοσυνοδο αυτοκαταδικαστηκαν μονοι τους; και το επέτρεψε ο Θεός λογο το οτι δεν θα γίνει ποτέ οικουμενική καταδικη τους;
Υποθέσεις και τροφή πρις σκέψην.
Αγαπητέ μου Στυλιανέ, ευχαριστώ για το σχόλιό σου.
Εύλογες οι απορίες σου.
Όμως δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από υποθέσεις, αλλά να βασιζόμαστε στην πατερική πράξη και διδασκαλία, να έχουμε δηλαδή υπόψιν μας την εκκλησιαστική ιστορία και γραμματεία.
Όντως ο Οικουμενισμός και η πομπή αυτού (νεοημερολογιτισμός, μοντερνισμός κλπ.) συμπληρώνει σχεδόν εκατό χρόνια και μάλιστα πρόσφατα (με την Ψευδοσύνοδο της Κρήτης) απέκτησε και συνοδική κάλυψη. Όμως και στο παρελθόν οι μεγάλες αιρέσεις που εμφανίστηκαν εντός της Εκκλησίας και την ταλάνισαν, καταδικάστηκαν μετά από δεκαετίες και όχι αμέσως. Οι ποικιλώνυμοι αιρετικοί έκγονοι του Αρείου και του Σαβελλίου κατά τον Δ΄ αιώνα (Ανόμοιοι, Όμοιοι, Μακεδονιανοί, Μαρκελλιανοί, Απολλιναριστές κλπ.) έδρασαν για 56 ολόκληρα χρόνια (και μάλιστα συγκαλώντας πολλές Ψευδοσυνόδους) μέχρι να εκβληθούν τελικά και τυπικώς από την Εκκλησία με την Β΄ Οικουμενική Σύνοδο. Οι Εικονομάχοι έδρασαν 61 ολόκληρα χρόνια (μέχρι την καταδίκη τους από την Ζ΄ Οικουμενική) και μάλιστα επί 33 ολόκληρα χρόνια είχαν την συνοδική κάλυψη της Ψευδοσυνόδου της Ιέρειας (την οποία είχαν ονομάσει Ζ΄ Οικουμενική!). Αν ίσχυε ότι αυτοκαταδικάστηκαν (με την έννοια ότι αποκόπηκαν και τυπικώς από την Εκκλησία) δια των Ψευδοσυνόδων των, τότε δεν θα υπήρχε χρεία η Εκκλησία να συγκαλέσει Συνόδους πραγματικά ορθόδοξες. Και όμως το έκανε!
Και αν δεν γίνει ποτέ τέτοια Σύνοδος; Ακόμη και να μη γίνει (που δεν το γνωρίζουμε), τότε και πάλι οι Οικουμενιστές δεν την γλυτώνουν, διότι υπάρχει η Κρίση του Θεού. Γράφει ο Άγιος Νικόδημος στο Πηδάλιο πως οι παραβάτες πριν καταδικαστούν από Σύνοδο είναι "ὑπόδικοι ἐδὼ μὲν εἰς τὴν καθαίρεσιν καὶ ἀφορισμόν ἢ ἀναθεματισμόν, ἐκεῖ δὲ εἰς τὴν θείαν δίκην".