Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ἀφηγεῖται τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ δαιμονισμένου νέου ἀπὸ τὸν Κύριό μας, στὴν χώρα τῶν Γαδαρηνῶν. Ἦταν τότε ποὺ ἡ λεγεώνα τῶν δαιμονίων παρακάλεσαν τὸν Κύριό μας νὰ τοὺς ἐπιτρέψει νὰ μποῦν στὴν ἀγέλη τῶν χοίρων καὶ ἀφοῦ τοὺς τὸ ἐπέτρεψε, ὁδήγησαν ὅλους τοὺς χοίρους μὲ ὁρμὴ πρὸς τὸν γκρεμὸ καὶ τοὺς θανάτωσαν. Μετὰ ἀπὸ τὸ γεγονὸς αὐτό, οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς, οἱ ὁποῖοι ἀσύστολα ἀθετοῦσαν τὸν μωσαϊκὸ νόμο καθὼς ἐξέτρεφαν τὸ ἀπαγορευμένο χοιρινὸ κρέας, ζήτησαν ἀπὸ τὸν Χριστὸ νὰ φύγει μακριά τους γιατὶ τοὺς «χάλασε» τὶς δουλειές.
Αὐτὸ στὸ ὁποῖο θὰ ἤθελα νὰ ἐστιάσω εἶναι ὅτι ὁ Κύριός μας, ὡς Φιλάνθρωπος, θέλει τὸ καλό μας καὶ τὸ ἐπιχειρεῖ μὲ πολλοὺς καὶ διάφορους τρόπους.
Οἱ Γαδαρηνοί, βυθισμένοι στὴν παρανομία, μπορεῖ στὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ νὰ ἦταν προκομένοι καὶ πλούσιοι, ἀλλὰ ἦταν φτωχοὶ στὰ πνευματικά. Μὲ τὸν τρόπο ζωῆς τους ὁδηγοῦνταν στὸ σκοτάδι. Οἱ ἀναμεταξύ τους σχέσεις εἶχαν ὡς κεντρικὸ γνώμονα τὶς ἀνθρώπινες ἐπιθυμίες καὶ ὄχι τὴν οὐσιαστικὴ ἐπικοινωνία καὶ τὴν εἰλικρινῆ ἀγάπη. Ἡ ἔκδηλη παρανομία τους γεννοῦσε ἀσέβεια καὶ ἡ ἀσέβεια εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὴν ἔλλειψη τῆς ἀνθρωπιᾶς, ἡ δὲ ἔλλειψη ἀνθρωπιᾶς, τὴν ἐγκληματικότητα καὶ τὴν δυστυχία.
Ὁ Κύριός μας, βλέποντας ὅτι ὁδεύουν ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο, ὅτι τρέχουν πρὸς τὴν καταστροφὴ καὶ τὸν αἰώνιο θάνατο, ἐπεχείρησε νὰ τοὺς συνεφέρει πρὸς ὄφελός τους καὶ ἀποφάσισε νὰ χτυπήσει τὴν παρανομία τους. Ἤθελε νὰ τοὺς δείξει ὅτι μὲ τὸν Θεὸ δὲν μποροῦμε νὰ παίζουμε καθὼς ἡ παρακοὴ στὸ Θέλημά Του φέρνει τὰ χειρότερα.
Ἔτσι, ὅταν οἱ δαίμονες Τοῦ ζήτησαν νὰ μποῦν στὴν ἀγέλη τῶν χοίρων ποὺ παράνομα ἐξέτρεφαν οἱ Γαδαρηνοί, ὁ Χριστὸς ἔδωσε τὴν ἄδεια. Οὐσιαστικά, μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἔδειξε ὅτι τὸ ἔργο τῆς παρανομίας διοικεῖται ἀπὸ τὸν πονηρό, ὁ ὁποῖος μόνο στὴν καταστροφὴ ὁδηγεῖ, ἐκεὶ ὅπου κατέληξε τὸ κοπάδι τῶν χοίρων καὶ οἱ ἐπιχειρήσεις τῶν Γαδαρηνῶν. Αὐτό, ὅμως, δὲν ἔγινε ἀντιληπτὸ στοὺς ντόπιους.
Ἂν οἱ Γαδαρηνοὶ εἶχαν ἀνοιχτὰ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τους, θὰ ἔβλεπαν ὅτι ὁ Χριστὸς ἦρθε νὰ τοὺς λυτρώσει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, νὰ τοὺς σηκώσει ἀπὸ τὴν μεγάλη πτώση τους καὶ νὰ τοὺς ἐπαναφέρει στὴν ἀληθινὴ ζωή. Δυστυχῶς, δὲν εἶδαν τὸ θαῦμα ὡς παρότρυνση τοῦ Θεοῦ νὰ διορθωθοῦν. Μόνο εἶδαν ὅτι ὁ Χριστὸς ἤθελε νὰ τοὺς χαλάσει τὶς ἐπιχειρήσεις. Ἔτσι, ἐνῶ εἶχαν μπροστά τους τὸν Λυτρωτή, πρόθυμο νὰ μεταφέρει σὲ ὅλη τὴν πόλη τὸ Φῶς Του, ἐκεῖνοι, τυφλωμένοι ἀπὸ τὰ πάθη τους, Τὸν ἔδιωξαν. Ἔδειξαν ὅτι πνευματικὰ ὁμοίαζαν πρὸς τοὺς χοίρους, οἱ ὁποῖοι ἀρέσκονται νὰ κυλιοῦνται στὶς λάσπες.
Κάποιες φορές, τὰ πράγματα στὴ ζωὴ μᾶς ἔρχονται δύσκολα καὶ ὀδυνηρά, μᾶς ἔρχονται ὅπως δὲν θὰ θέλαμε. Αὐτὴ ἡ πραγματικότητα δὲν ἀφορᾶ μόνο τοὺς ἀσεβεῖς, ἀλλὰ καὶ τοὺς εὐσεβεῖς. Ὅλοι, ὅμως, ἔχουμε καθῆκον νὰ βλέπουμε τὶς ὅποιες δυσκολίες, τὰ ὅποια ἐμπόδια καὶ τὶς δοκιμασίες ὡς σχέδιο τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος μὲ κάθε Του κίνηση οἰκονομεῖ τὴν σωτηρία μας. Οἱ Γαδαρηνοὶ πόνεσαν ἀπὸ τὸν θάνατο τῶν χοίρων, ἀλλὰ στράφηκαν κατὰ τοῦ Θεοῦ. Τί κέρδισαν; Εἶχαν μπροστά τους τὸ Φῶς καὶ ἐπέλεξαν τὸ σκοτάδι. Μὴν τοὺς ὁμοιάσουμε! Καὶ ἡ πιὸ δύσκολη δοκιμασία κρύβει ἀπὸ πίσω της τὸ πλούσιο ἔλεος τοῦ Θεοῦ, τὴν συμπάθειά Του γιὰ τὸ πλάσμα Του καὶ τὴν ἄπειρη ἀγάπη Του. Εἰδικὰ στὶς δοκιμασίες, πρέπει περισσότερο νὰ στρεφόμαστε στὸν Θεό, μέσῳ τῆς προσευχῆς, τῆς νηστείας, τῆς μετάνοιας, τῆς ἐλεημοσύνης. Μὲ αὐτὰ τὰ ἰσχυρὰ πνευματικὰ ὅπλα, ὅ,τι καὶ νὰ συμβεῖ, θὰ ἀντλοῦμε δύναμη ἀπὸ «τὸν Θεὸ τὸν ἰσχυρό, τὸν ζῶντα», ἀπὸ τὸν Ἀναστάντα ἐκ τῶν νεκρῶν. Ἐκεῖνος μᾶς δίνει τὸν Σταυρό, Ἐκεῖνος μᾶς δίνει καὶ τὴν δύναμη νὰ τὸν σηκώσουμε! Δὲν πρέπει αὐτὴ τὴν δύναμη νὰ τὴν κρύβουμε, ἀλλὰ νὰ τὴν ἐκμεταλλευόμαστε γιὰ νὰ βιώσουμε αὐτὸ ποὺ βίωσε ὁ ἰαθεὶς νέος τοῦ Εὐαγγελίου· τὴν Ἀνάστασή μας!
Ὁ Κύριος νὰ μᾶς εὐλογεῖ ὅλους!
ὁ Ἐπίσκοπός σας,
† ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος