Πού μπορώ να πάω από το Πνεύμα Σου, και πού να φύγω από την παρουσία Σου; Αν ανέβω στον ουρανό , είσαι εκεί. αν κατέβω στην κόλαση , και εκεί είσαι. Αν πάρω τα φτερά της αυγής και κινηθώ στην άκρη της θάλασσας, και εκεί το χέρι Σου θα με οδηγήσει και το δεξί σου χέρι θα με κρατήσει (Ψαλμ. 139,7-10).
Πριν σταματήσει η προσοχή στο τι συμβαίνει σε μια χώρα, αποσπάται η προσοχή από ακόμη πιο τρομερά γεγονότα που ξέσπασαν ξαφνικά σε άλλο μέρος. πριν προλάβεις να εμβαθύνεις σε αυτά, νέα γεγονότα εκτρέπουν το βλέμμα σου στην τρίτη θέση, αναγκάζοντάς σε να ξεχάσεις τα προηγούμενα, αν και δεν έχουν σταματήσει.
Μάταιες οι συναντήσεις εκπροσώπων διαφορετικών χωρών που προσπαθούν να βρουν θεραπεία για μια κοινή ασθένεια, ενθαρρύνουν τον εαυτό τους και τους άλλους «λέγοντας επιπόλαια: «Ειρήνη!
Οι καταστροφές όχι μόνο δεν σταματούν σε εκείνες τις χώρες όπου ήδη συμβαίνουν, αλλά έρχονται και ξαφνικά όπου θεωρήθηκε ασφαλής και καλή.
Όσοι ξεφεύγουν από μια καταστροφή καταλήγουν σε μια άλλη, συχνά ακόμη χειρότερη.
«Σαν κάποιος να φύγει από ένα λιοντάρι, και να τον συναντήσει μια αρκούδα, ή αν γυρνούσε στο σπίτι και ακούμπησε το χέρι του σε έναν τοίχο, και ένα φίδι τον τσίμπησε» (Αμ 5.19). ή, όπως λέει ένας άλλος προφήτης: «Αυτός που τρέχει από την κραυγή θα πέσει σε ένα λάκκο· και όποιος βγει από τον λάκκο θα πέσει σε μια θηλιά· γιατί τα παράθυρα των ουρανίων θα ανοίξουν και τα θεμέλια της γης θα ταρακουνηθεί» (Ησ 24:18).
Αυτό βλέπουμε αυτή τη στιγμή.
Όσοι πηγαίνουν σε ειρηνική εργασία γίνονται ξαφνικά θύματα εχθροπραξιών που έχουν προκύψει εκεί που δεν περίμεναν.
Όσοι φεύγουν από τον στρατιωτικό κίνδυνο υπομένουν τη φρίκη των στοιχείων στην καταστροφή ενός σεισμού ή ενός τυφώνα.
Πολλοί βρίσκουν τον θάνατό τους εκεί που διέφυγαν από τον θάνατο. Άλλοι, ωστόσο, είναι καλύτερα προετοιμασμένοι να θέσουν τη ζωή τους σε κίνδυνο παρά να μαραζώσουν σε μέρη που θεωρούνται ασφαλή, εν αναμονή άλλων καταστροφών που μπορεί να έρθουν σε αυτά τα μέρη.
Φαίνεται ότι δεν υπάρχει μέρος στον κόσμο που τα τελευταία χρόνια θα ήταν ένα ήρεμο και ήσυχο καταφύγιο από τις παγκόσμιες αντιξοότητες.
Οι επιπλοκές είναι πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές.
Σε κίνδυνο στα ποτάμια, σε κίνδυνο από ληστές, σε κίνδυνο από ομοφυλόφιλους, σε κίνδυνο από τους εθνικούς, σε κίνδυνο στην πόλη, σε κίνδυνο στην έρημο, σε κίνδυνο στη θάλασσα, σε κίνδυνο ανάμεσα σε ψεύτικους αδελφούς, όπως ο απόστολος Λέει ο Παύλος (Β Κορινθίους 11.26).
Σε αυτά τα δεινά της εποχής μας, πρέπει να προσθέσουμε «ταραχές στον αέρα και προβλήματα από τον αέρα», ιδιαίτερα τρομερές.
Όταν όμως τα δεινά που απαρίθμησε ο Απόστολος Παύλος υπέμεινε από τον ίδιο τον ένδοξο αρχιαπόστολο, είχε μεγάλη παρηγοριά. Ήξερε ότι υπέφερε για τον Χριστό και ότι ο Χριστός θα τον ανταμείψει για αυτούς: «Γνωρίζω σε ποιον πίστεψα, και είμαι βέβαιος ότι μπορεί να τηρήσει την υπόσχεσή μου για εκείνη την ημέρα» (Β΄ Τιμ. 1.12). Ήξερε ότι ο Κύριος, αν χρειαζόταν, θα του έδινε τη δύναμη να υπομείνει ακόμη μεγαλύτερες καταστροφές και γι' αυτό λέει με τόλμη: Μπορώ να κάνω τα πάντα μέσω του Ιησού Χριστού που με ενισχύει (Φιλιππησίους 4.13).
Για εμάς, οι σημερινές καταστροφές είναι τόσο τρομερές γιατί δεν μας ήρθαν για χάρη της σταθερότητας στην πίστη μας και δεν τις υπομένουμε για τον Χριστό. Επομένως, δεν ελπίζουμε να λάβουμε κορώνες γι' αυτούς.
Και το πολύ χειρότερο και που μας κάνει ανίσχυρους στον αγώνα ενάντια στις αντιξοότητες είναι ότι δεν ενισχύουμε τη δύναμη του Χριστού και δεν εμπιστευόμαστε στον Θεό, αλλά στην ανθρώπινη δύναμη και μέσα.
Ξεχνάμε τα λόγια της Αγίας Γραφής: Μη βασίζεστε στους άρχοντες, στους υιούς των ανθρώπων, σε αυτούς δεν υπάρχει σωτηρία... Ευλογητός ο Θεός του Ιακώβ του Βοηθού του, η ελπίδα του είναι στον Κύριο τον Θεό του (Ψαλμ. 145,35) . Και κάτι ακόμη - Εάν ο Κύριος δεν προστατεύει την πόλη, ο φύλακας παρακολουθεί μάταια (Ψλ 126,1).
Προσπαθούμε να βρούμε ένα σταθερό στήριγμα εκτός από τον Θεό, και μας συμβαίνει σύμφωνα με τα λόγια των προφητών: αυτή η ανομία θα είναι για σας, σαν μια ρωγμή που απειλεί να πέσει, αποκαλυπτόμενη σε έναν ψηλό τοίχο, του οποίου η καταστροφή θα έρθει ξαφνικά, μια στιγμή (Ησαΐας 30.13). Αλίμονο σε αυτούς που ακουμπούν σε τέτοιους τοίχους! Όπως ένας γκρεμισμένος τοίχος καταστρέφει αυτούς που στηρίχθηκαν πάνω του, έτσι και με την καταστροφή των ψεύτικων ελπίδων χάνονται όσοι στηρίζονταν σε αυτές. Αυτές οι ελπίδες για αυτούς είναι «στήριγμα καλαμιών». «Όταν σε έπιασαν με το χέρι τους, τους χώρισες και τους τρύπησες ολόκληρο τον ώμο· και όταν ακούμπησαν πάνω σου, έσπασες και τραυμάτισες όλη τους την οσφύ» (Ιεζεκιήλ 29,7).
Πολύ διαφορετικά συμβαίνει με αυτούς που ζητούν τη βοήθεια του Θεού.
Ο Θεός είναι το καταφύγιό μας και η δύναμή μας, μια γρήγορη βοήθεια στα δεινά· γι' αυτό, ας μη φοβόμαστε, ακόμη κι αν η γη σειστεί και τα βουνά κινηθούν στην καρδιά των θαλασσών (Ψαλμ. 45,2-3).
Τίποτα δεν φοβίζει αυτόν που εμπιστεύεται τον Θεό. Δεν θα φοβάται έναν κακό. Ο Κύριος είναι το φως μου και η σωτηρία μου: ποιον να φοβηθώ; Ο Κύριος είναι η δύναμη της ζωής μου: ποιον να φοβηθώ; (Ψλ 26:1).
Δεν φοβάται τη φρίκη του πολέμου. Εάν ένας στρατός σηκώσει τα όπλα εναντίον μου, η καρδιά μου δεν θα φοβηθεί. αν ξεσπάσει πόλεμος εναντίον μου, τότε θα ελπίζω (Ψλ 27:3).
Είναι ήρεμος στο σπίτι. Ζωντανός με τη βοήθεια του Υψίστου, θα εγκατασταθεί στο αίμα του Θεού του Ουρανού (Ψαλμ. 90,1).
Είναι έτοιμος να πλεύσει στη θάλασσα - ... Οι δρόμοι σου είναι στη θάλασσα, και τα μονοπάτια σου είναι σε πολλά νερά (Ψλ 76,20).
Θαρραλέα, σαν με φτερά, θα πετάξει στον αέρα σε μακρινές χώρες, λέγοντας: Και εκεί το χέρι σου θα με οδηγήσει, και το δεξί σου χέρι θα με κρατήσει (Ψλ 139,10).
Δεν θα φοβάται τον φόβο της νύχτας, από βέλος που πετάει τις μέρες, από πράγμα που περνά στο σκοτάδι, από αποβράσματα (επίθεση) και μεσημεριανό δαίμονα (Ψλ 90,3).
Αλλά ο θάνατος δεν είναι φοβερός γι' αυτόν, για τον οποίο η ζωή είναι ο Χριστός, γι' αυτόν ο θάνατος είναι κέρδος (Φιλιππησίους 1:21). Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού: θλίψη, ή στενοχώρια, ή διωγμός, ή πείνα, ή γυμνότητα, ή κίνδυνος, ή σπαθί;... Ούτε θάνατος, ούτε ζωή, ούτε άγγελοι, ούτε αρχές, ούτε δυνάμεις, ούτε παρούσες ούτε το μέλλον, ούτε το ύψος, ούτε το βάθος, ούτε κανένα άλλο πλάσμα μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού (Ρωμ. 8:35-39).
Γι' αυτό, αγαπητοί, έχοντας τέτοιες υποσχέσεις, ας καθαρίσουμε τον εαυτό μας από κάθε ακαθαρσία της σάρκας και του πνεύματος, τελειοποιώντας την αγιότητα με φόβο Θεού (Β' Κορινθίους 7.1).
Ο Κύριος λέει: - Λύστε τα δεσμά της ανομίας, λύστε τα δεσμά του ζυγού, και αφήστε τον καταπιεσμένο να φύγει ελεύθερος, και σπάστε κάθε ζυγό. Μοιράσου το ψωμί σου με τους πεινασμένους και φέρε τους περιπλανώμενους φτωχούς στο σπίτι σου. όταν δεις γυμνό άντρα, ντύσου τον και μην κρύβεσαι από τους συγγενείς σου. Τότε το φως σου θα ανοίξει σαν την αυγή, και σύντομα θα αυξηθεί η θεραπεία σου, και η δικαιοσύνη σου θα πάει μπροστά σου, και η δόξα του Κυρίου θα σε συνοδεύει. Τότε θα καλέσετε, και ο Κύριος θα ακούσει. θα φωνάξεις, και θα πει: "Εδώ είμαι!" (Ησ 58:6-9).
Θεός! Δίδαξέ με να κάνω το θέλημά Σου (Ψλ 142:10) και την ημέρα που θα Σε καλέσω, άκουσέ με σύντομα (Ψλ 101:3)!
Είθε το έλεός σου να είναι επάνω μας, Κύριε, καθώς σε εμπιστευόμαστε (Ψαλμ. 32:22).
Ταπεινός Ιωάννης, Επίσκοπος Σαγκάης
30 Αυγούστου/12 Σεπτεμβρίου 1937