Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
«Παράδοξα σήμερον εἶδον τὰ ἔθνη πάντα ἐν πόλει Δαυίδ»
Πιστοὶ στὸ πρόσταγμα τοῦ Ἀναληφθέντος Χριστοῦ, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, μὲ λύπη γιὰ τὸν σωματικὸ χωρισμὸ ἀπὸ τὸν Διδάσκαλό τους, καὶ συνάμα μὲ ἔντονη ἐλπίδα καὶ ἀνυπομονησία, ἔμειναν μετὰ τὴν Ἀνάληψη στὰ Ἱεροσόλυμα, προσδοκῶντας τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, τὸν «ἄλλον Παράκλητο» ποὺ σημαίνει «Παρηγορητής», τὸ τρίτο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Φιλάνθρωπος καθὼς εἶναι ὁ Κύριός μας, ἔβλεπε τὸν ἄμετρο πόθο τους καὶ δὲν τοὺς ἄφησε νὰ περιμένουν γιὰ πολύ.
Τὴν Πεντηκοστὴ ἡμέρα ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, οἱ Μαθητὲς βρίσκονταν στὸ ὑπερῶο, ἑνωμένοι στὴν κοινὴ πίστη ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου καὶ Νικητὴς τοῦ θανάτου, ἀγαπημένοι, ὅπως τοὺς ἔμαθε ὁ Διδάσκαλός τους, καὶ προσευχόμενοι. Ξαφνικά, ἕνας ἦχος, σὰν δυνατὴ πνοὴ ἀνέμου, πλημμύρισε τὸ σπίτι. Μέσα στὴν ἔνταση τῆς ἱερῆς στιγμῆς, κατῆλθε ὁ Προσδοκώμενος, τὸ Πανάγιο Πνεῦμα, ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν καὶ στάθηκε στὶς κεφαλὲς τῶν Μαθητῶν. Μὲ τί λόγια νὰ περιγράψει κανεὶς αὐτὴν τὴν ἱερὴ σύνδεση Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων; Αὕτη ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου! Ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν ἄνοιξε καὶ σκόρπισε τὶς δωρεὲς πλουσιοπάροχα. Ὁ ἀγράμματος ἔγινε διὰ μιᾶς πάνσοφος, ἐκεῖνος ποὺ ἤξερε - δὲν ἤξερε νὰ μιλᾶ καλὰ τὴν μητρική του γλώσσα, ἔγινε πολύγλωσσος, ὁ ψαρὰς καὶ ὁ τελώνης ἔγιναν Ἀπόστολοι. Ὅλα αὐτὰ δὲν ἔγιναν ὡς διὰ μαγείας, ἀλλὰ ἐπειδὴ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο ἀπελευθέρωσε τὶς δυνατότητες τῆς ἀνθρώπινης φύσης. Πλέον καμία ἀδυναμία καὶ κανένας φόβος δὲν θὰ ἐμπόδιζε τούς, πρώην ἀγραμμάτους, Ἀποστόλους νὰ κηρύξουν σὰν ἐπιστήμονες μὲ παρρησία τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ μάλιστα ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν, ἦρθε νὰ διορθώσει τὴν ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων. Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ἔφτασαν κάποτε σὲ τέτοιο βαθμὸ ἀλαζονείας, ὥστε νὰ ἐπιθυμήσουν νὰ φτάσουν τὸν Θεὸ μέσῳ ἑνὸς πανύψηλου πύργου καὶ νὰ δημιουργήσουν ὄνομα τρανὸ καὶ ἔνδοξο. Ἐπειδή, ὅμως, ἀποστάτησαν ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε νὰ δημιουργηθεῖ ἀπόσταση καὶ μεταξύ τους, προκαλῶντας σύγχυση στὴ γλωσσικὴ ἐπικοινωνία. Κανένας πλέον δὲν μποροῦσε νὰ καταλάβει τοὺς ὑπολοίπους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ σταματήσουν τὸ ἐγχείρημά τους καὶ νὰ φύγουν χωρισμένοι. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, διαλύει σήμερα τὸν χωρισμὸ καὶ φέρνει τὴν ἑνότητα Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου, καὶ ἀνθρώπου μὲ τὸν συνάνθρωπό του. Τὸ κήρυγμα τοῦ Χριστιανισμοῦ δὲν ἀφορᾶ ἕναν λαό, ἤ λίγους ἀνθρώπους, ἀλλὰ κάθε ἔθνος. Μὲ τὸ Βάπτισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, δὲν ὑπάρχει πιὰ Ἰουδαῖος καὶ Ἕλληνας, δοῦλος καὶ ἐλεύθερος, ἄνδρας καὶ γυναίκα. Ὅλοι εἴμαστε ἕνα στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου.
Ὁ διαχωρισμὸς ἔρχεται πάλι ὅταν σπιλωθεῖ ὁ χιτώνας τοῦ Βαπτίσματος καὶ ὁ Παράκλητος φύγει ἀπὸ τὴ ζωή μας. Σκοπὸς τῆς ζωῆς μας ὡς Χριστιανῶν, εἶναι νὰ ἀναπαύσουμε τὸν Παράκλητο γιὰ πάντα στὴν ψυχή μας. Καὶ ἄν ἀκόμη Τὸν προτρέψουμε νὰ φύγει ἀπὸ κοντά μας μὲ τὶς ἁμαρτίες μας, πάλι μέσῳ τῆς μετανοίας νὰ Τὸν ξανὰ προσελκύσουμε. Ἐπειδὴ τὸ δέντρο ἀπὸ τοὺς καρπούς του κρίνουμε ἂν εἶναι καλὸ ἤ ὄχι, ἔτσι καὶ ἡ ψυχή μας, καταλαβαίνουμε ἂν ἔχει τὸν Παράκλητο ἀπὸ τοὺς καρπούς. Ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματος εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη, ἡ μακροθυμία, ἡ χρηστότητα, ἡ ἀγαθοσύνη, ἡ πίστη, ἡ πραότητα, ἡ ἐγκράτεια. Ἂν τὰ ἔχουμε ὅλα αὐτά, σημαίνει ὅτι βιώνουμε τὸ μυστήριο ποὺ βίωσαν οἱ Ἀπόστολοι σὰν σήμερα, τὴν ἡμέρα τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς. Τὸ μυστήριο αὐτὸ τοὺς ὁδήγησε νὰ κηρύξουν τὴν Ἀνάσταση μέχρι τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης, δίχως νὰ ἀναλογιστοῦν κόπους, καί, τελικά, νὰ ὁδηγηθοῦν στὴν αἰώνια ζωὴ μέσῳ μαρτυρικοῦ θανάτου. Ἂν δὲν ἔχουμε τὰ ἀγαθά αὐτά, πρέπει νὰ ξεκινήσουμε σοβαρὸ ἀγώνα κάθαρσης τῆς καρδιᾶς μας, διότι στὴν καθαρὴ καρδιὰ σκηνώνει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Στὸν ἀγώνα μας καὶ στὴν προσευχή μας, νὰ ψάλλουμε καὶ ἑμεῖς μὲ τὸν Προφήτη Δαυίδ: «καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ Πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου». Ἀμήν!
Ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου ἡμών Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴη μετὰ πάντων ὑμῶν!
ὁ Ἐπίσκοπός σας,
† ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος