ΜΕΓΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

 

Τὰ πρῶτα χρόνια μετὰ τὴν ἀνεπίτρεπτη Μεταρρύθμιση τοῦ Νέου Ἡμερολογίου στὴν Ἑλλάδα, συνέβησαν μεγάλα Θαύματα παρὰ Θεοῦ, καὶ μέσῳ Ἁγίων Του, ὑπὲρ τῆς Ἑορτολογικῆς Παραδόσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, μὲ πιὸ γνωστὸ τὴν Ἐμφάνιση τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ κατὰ τὴν Ἀγρυπνία τῆς Ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως Αὐτοῦ, στὶς 14 Σεπτεμβρίου 1925, σύμφωνα μὲ τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Ἡμερολόγιο, στὸ Μονύδριο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στοὺς πρόποδες τοῦ Ὑμηττοῦ στὴν Ἀττική.

 Εἴκοσι καὶ πλέον ἀκόμη ἐνδεικτικὰ Θαύματα ἀποδοκιμασίας τοῦ Νέου Ἡμερολογίου καὶ ἐνισχύσεως καὶ ἐπιβεβαιώσεως τῶν Ἀγωνιστῶν τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου, τὰ ὁποῖα συνέβησαν ἐπίσης τὰ πρῶτα ἐκεῖνα χρόνια ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῆς Καινοτομίας, παρουσιάσθηκαν τεκμηριωμένα, κατ’ ἀνάγκην ὅμως μὲ συντομία, σὲ εἰδικὸ ἄρθρο μὲ τίτλο: «Ἡ διὰ θαυμάτων ἔγερση τοῦ Ἱεροῦ μας Ἀγῶνα» στὸ ἱστορικό μας Περιοδικὸ «Ἀρχεῖον τοῦ Ἱεροῦ Ἀγῶνος» τοῦ περασμένου ἔτους (τεῦχος 4 / ἔτους 2016, σελ. 6-37).

 Μεταξὺ τῶν ἐντυπωσιακῶν ἐκείνων Θαυμάτων, συμπεριλαμβανόταν ὡς 12ο καὶ τὸ συγκλονιστικὸ Θαῦμα, τὸ ὁποῖο ἐπιτέλεσε ὁ λαοφιλὴς Θαυματουργὸς Ἅγιος Νικόλαος Μύρων τῆς Λυκίας, μέσῳ τῆς νεαρῆς βοσκοπούλας Εὐαγγελίτσας Ἀποστολοπούλου, τὸ ὁποῖο παρουσιάζουμε στὸ παρὸν κείμενο λεπτομερέστερα, ἐφ’ ὅσον ἡ σημασία του εἶναι ἐντελῶς ξεχωριστή, βασιζόμενοι σὲ ἐκτενὲς δημοσίευμα τῆς πρωϊνῆς πολιτικῆς ἐφημερίδος «Ἡ Ἑλληνική», ἡ ἔκδοση τῆς ὁποίας διήρκεσε μία δεκαετία: 1925-1934, τὸ ὁποῖο παρουσιάσθηκε σὲ δύο συνέχειες στὰ φύλλα τῆς Παρασκευῆς, 17 Δεκεμβρίου 1926, καὶ τοῦ Σαββάτου, 18 Δεκεμβρίου 1926.

Τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1926 ἀπασχόλησε τὸν Τύπο τῆς ἐποχῆς ἡ νεαρὴ βοσκοπούλα Εὐαγγελία Ἀποστολοπούλου, ἡ ὁποῖα ἦλθε ἐσπευσμένα στὴν Ἀθήνα ἀπὸ τὸ χωριὸ Πέτα Ἀχαΐας, κατόπιν, ὅπως ἡ ἴδια ἰσχυρίστηκε, ἐμφανίσεων τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Ὁ Ἅγιος τῆς ἐμφανίσθηκε πολλὲς φορὲς τόσο στὸν ὕπνο της, ὅσο καὶ ὅταν ἦταν ξύπνια, λέγοντάς της πὼς εἶναι ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Σπατινός, μιᾶς καὶ στὰ Σπάτα Ἀχαΐας, γειτονικὸ χωριὸ μὲ τὸ χωριὸ τῆς νεαρῆς, ὑπάρχει, στὴν ὁμώνυμο Μονή, θαυματουργὸς Εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Ἡ νεαρὴ ἀπευθύνθηκε στὸν ἱερέα τοῦ χωριοῦ, ὁ ὁποῖος δὲν τὴν πίστεψε καὶ μετὰ ἀπὸ νέες ἐμφανίσεις τοῦ Ἁγίου, ἦλθε στὴν Πάτρα, νὰ δεῖ τὸν οἰκεῖο Δεσπότη, ἀλλὰ δὲν ἔγινε κἂν δεκτή. Ὁ Ἅγιος ἐμφανίστηκε ξανὰ καὶ τῆς εἶπε νὰ ἔλθει στὴν Ἀθήνα καὶ νὰ δεῖ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο. Καὶ ἐκεῖ ὅμως δὲν ἔγινε δεκτή, ἀλλὰ μὲ νέα ἐμφάνισή του ὁ Ἅγιος τὴν προέτρεψε νὰ περιέλθει τὶς ἐφημερίδες καὶ νὰ μεταφέρει τὰ μηνύματά του. Ἀρχίζοντας νὰ διαβάζουμε ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα «ΕΛΛΗΝΙΚΗ» (18-12-1926) χαρακτηριστικὰ ὰποσπάσματα, θὰ πρέπει νὰ ξεκινήσουμε μὲ τὸ ἑξῆς πολὺ σημαντικό: ἡ νεαρὴ ἔχοντας γνώση ὅτι τὰ ὁράματα μπορεῖ νὰ εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ «ἐσκέφθη νὰ δοκιμάσῃ ἑὰν ὁ σεβάσμιος ἐκεῖνος γέρων ἦτο πράγματι ὁ ἅγιος νικόλαος ἢ ὄχι καὶ ἀμέσως ἐνεφάνισε πρὸ αὐτοῦ τὸν σταυρόν. Ὁ ἅγιος ἐπὶ τῇ θέᾳ τοῦ σταυροῦ, ἐφωτίσθη ὑπὸ ἑνὸς οὐρανίου φωτός, ἔλαμψεν ὁλόκληρος καὶ ὁ θεῖος φωτοστέφανος περιέβαλεν αὐτὸν ἐπ’ ἀρκετὰ λεπτά. – Κόρη μου, τῆς εἶπεν, ἔχεις ἀκόμη δυσπιστίαν περὶ ἐμοῦ. Ἰδοὺ ὅμως ὅτι δὲν εἶμαι πνεῦμά τι πονηρόν. Καὶ ταῦτα λέγων ἔλαβεν ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῆς τὸν ἱερὸν σταυρόν, ἔφερε μετ’ εὐλαβείας αὐτὸν εἰς τὰ χείλη του, ἐσταυροκοπήθη τρὶς καὶ τὸν ἐπέστρεψεν». Ἡ νεαρὴ πεισθεῖσα πλέον ὅτι ὄντως πρόκειται περὶ τοῦ Ἁγίου Νικολάου τὸν ρώτησε τὶ πρέπει νὰ κάνει καὶ ὁ Ἅγιος τῆς εἶπε: 

«Πρέπει νὰ φύγῃς διὰ τὰς Ἀθήνας, νὰ διακηρύξῃς ἐκεῖ ὅτι πρέπει νὰ ἐπανέλθωμεν εἰς τὴν θρησκείαν τῶν πατέρων μας καὶ εἰς τὸ κανονικὸν ἡμερολόγιον τῆς ὀρθοδοξίας διότι μεγάλη εἶνε τὸν καιρὸν αὐτὸν ἡ ὀργὴ τοῦ Κυρίου καὶ πολλὰ τὰ δεινὰ θὰ ἐπισωρευθῶσιν εἰς τὴν χώραν αὐτήν. … Πρέπει νὰ γνωρίζῃς, τέκνον μου, ὅτι ἐλάχιστοι, οὐδὲ αὐτῶν τῶν ἱερέων ἐξαιρουμένων, πιστεύουν εἰς τὴν θρησκείαν. Ἡ σημερινὴ κατάστασις εἶνε ἀθλία. τὸ θρησκευτικὸν αἴσθημα κατερρακώθη. Φωτιὰ θὰ ρίψῃ ὁ Θεὸς νὰ κατακαύσῃ τὰ νέα σημερινὰ Σόδομα καὶ Γόμορρα. Ἡ Παναγία κλαίει καὶ θρηνεῖ διὰ τὴν σημερινὴν ἀθεΐαν. Παύσατε νὰ βλασφημῆτε τὰ θεῖα καὶ ἱερά. …Πολλάκις οἱ ἄνθρωποι ἐπικαλοῦνται τὴν συνδρομὴν τοῦ Θεοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων μόνον ὅταν κινδυνεύουν. τοὺς λησμονοῦν ὅμως μετά. Καὶ ἐὰν μὲν ἔπραττον τὰ καλὰ καὶ ἀγαθὰ θὰ ἦτο τοῦτο εὐχῆς ἔργον. Δυστυχῶς ὅμως πράττουν τὰ ἔργα τοῦ Σατανᾶ. Σπεῦσε, τέκνον μου, νὰ ὑπακούσῃς εἰς ὅ,τι σοῦ εἶπον διότι πρέπει νὰ ἐπανέλθῃ εἰς τὸν τόπον αὐτὸν τῆς ὀρθοδοξίας τὸ παλαιὸν χριστιανικὸν ἡμερολόγιον».

 Διάβαστε ὅλο τὸ ἄρθρο σὲ μορφὴ PDF  ΕΔΩ

ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑ